Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΟΛΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ – ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΣΛΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ Κ ΠΙΟ ΠΕΡΑ

Το μακρινό Παρελθόν
Περί το 1899, ο διαβόητος κ αινιγματικός Νίκολα Τέσλα κατέθεσε την πρώτη του ευρεσιτεχνία με τίτλο «Apparatus for Utilizing Effects Transmitted through Natural Media ». Οι ιδέες που περιέχονταν εκεί αποτέλεσαν αντικείμενο παρεξηγήσεων τουλάχιστον για έναν αιώνα εξ αιτίας του γεγονότος ότι η θεωρητική τους δικαιολόγηση κ κατανόηση από τη σύγχρονη ραδιο-ηλεκτρολογία κ την Η/Μ θεωρία ήρθαν δυστυχώς πολύ αργότερα, εν μέρει κ εξ αιτίας της μυστικοπάθειας του ίδιου του εφευρέτη τους.


Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Τέσλα δήλωνε εμφατικά ότι το σύστημα του δεν είχε καμία σχέση με το σύστημα του συναδέλφου του Marconi ο οποίος χρησιμοποιούσε ένα απλό δίπολο τύπου Hertz. Επισήμανε επίσης με έμφαση το γεγονός ότι στο σύστημα του, η ενέργεια δεν διασπείρεται στο γύρω χώρο όπως στις απλές διπολικές κεραίες τύπου Marconi. Ακόμη κ μια απλή ματιά στα σχέδια των ευρεσιτεχνιών του Τέσλα αρκεί για να διακρίνει κανείς τις σημαντικότατες διαφορές ανάμεσα στις οποίες η σημαντικότερη είναι ότι το μεγάλο ηλεκτρόδιο εδάφους βρίσκεται σε πηγάδι βαθιά κάτω από το έδαφος!
Είναι όμως πραγματικά αδύνατο να καταλάβει κάποιος τις λεπτές διαφορές χωρίς το σημαντικότατο κλειδί μιας δεύτερης ευρεσιτεχνίας που έγινε γνωστή κ βρέθηκε αργότερα κ από άλλους σε υψηλότερες συχνότητες. Πρόκειται για το περίφημο σύστημα Μονής Γραμμής Μεταφοράς («Single Wire Transmission») που είχε ήδη κατατεθεί πρώτη φορά το 1891!
Πρέπει κανείς να λάβει εδώ σοβαρά υπόψιν του ότι ο Τέσλα υπήρξε κυρίως ένας διαισθητικός, πειραματικός φυσικός κ όχι κάποιος θεωρητικός που θα προσπαθούσε να δείξει με μαθηματικά εργαλεία τα ευρήματα του. Επί πλέον, τα θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης της Η/Μ θεωρίας ήταν ακόμη πολύ αδύναμα στις αρχές του 20ου αιώνα για να χειριστούν πλήρως την περιπλοκότητα του ζητήματος που θέτει το σύστημα του Τέσλα.
Για να καταλάβει κανείς την τεράστια διαφορά από τον Marconi, πρέπει να έχει υπόψιν του τι σημαίνει σύστημα Μονής Γραμμής Μεταφοράς. Σκεφτείτε μόνο την κάθε πρίζα στο σπίτι σας η οποία αναγκαστικά έχει δυο οπές επειδή πρέπει πάντοτε να υπάρχουν δύο γραμμές μεταφοράς, η μια εκ των οποίων είναι η γραμμή επιστροφής. Στο σύστημα Τέσλα, η γραμμή επιστροφής απλούστατα καταργείται για να αντικατασταθεί με το έδαφος! Αυτή η πρωτοφανής ανακάλυψη επαναλήφθηκε κ κατατέθηκε ξανά από τον G. Goubau (G-Line) τη δεκαετία 70 (http://en.wikipedia.org/wiki/Goubau_line) με κάποιες τροποποιήσεις στον τρόπο διέγερσης της γραμμής στις υπερυψηλές συχνότητες. Σε μεγαλύτερη κλίμακα χρησιμοποιήθηκε από τους Σοβιετικούς κ τις ΗΠΑ οι οποίοι ενδιαφερόντουσαν για την επέκταση της αρχής λειτουργίας τους σε κάτι που είχαν ήδη δοκιμάσει οι Γερμανοί από τον Β’ ΠΠ, το περιβόητο «Ραντάρ Πέραν Του Ορίζοντος» (“Over-the-Horizon-Radar”/OHR). Στη συνέχεια θα εξηγήσουμε με απλά λόγια ποια είναι αυτή η αρχή λειτουργίας κ πως διαφοροποιεί το σύστημα παγκοσμίου εμβέλειας του Τέσλα από τα σημερινά συστήματα ακτινοβολίας.
Για να γλυτώσουμε το χρόνο του αναγνώστη, ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή το εξής βασικότατο. Το Σύστημα Τέσλα δεν είναι σύστημα ακτινοβολίας αλλά σύστημα Στασίμων Κυμάτων Εδάφους! Για να εμβαθύνουμε στη διαφορά αυτή, πρέπει να εξετάσουμε όλα τα συστήματα ακτινοβολίας από την άποψη των δυνατών εκπομπών. Όταν μια κεραία διεγερθεί στο χώρο ανάμεσα στη Γη κ την Ιονόσφαιρα που περιβάλλει τη Γη από ύψος 60 -70 χλμ κ πάνω, βλέπουμε ότι είναι τριών ειδών. Α) Το κύμα προς την Ιονόσφαιρα (Sky Wave), Β) το ευθύ κύμα (Direct Wave) κ Γ) το Επιφανειακό Κύμα Εδάφους (Ground Surface Wave). Είναι ακριβώς αυτό το τελευταίο το οποίο κατανοήθηκε πολύ αργότερα, όταν ο Τέσλα είχε πλέον διακόψει τις εργασίες του λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Η μαθηματική του κατανόηση οφείλεται στις εργασίες των Norton, Zenneck κ κυρίως του γίγαντα της μαθηματικής φυσικής Arnold Sommerfeld, ήδη από τη δεκαετία του 20. Ξέρουμε πλέον ότι παρόμοια «έρποντα» κύματα που συγκρατούν την ενέργεια τους συγκεντρωμένη παρατηρούνται οπουδήποτε υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο δείκτη διάθλασης των υλικών, όπως ανάμεσα στο έδαφος κ την Ιονόσφαιρα. Σήμερα πλέον, παρόμοια επιφανειακά κύματα μελετώνται σε πολύ υψηλότερες συχνότητες στην φυσική Στερεάς Καταστάσεως κ της Συμπυκνωμένης Ύλης πάνω σε μεταλλικές επιφάνειες με τη χρήση διεγέρσεων από laser κ άλλες ανάλογες μεθόδους. Πρόσφατα μάλιστα, προτάθηκε κ η δυνατότητα δημιουργίας «υπερ-φωτεινών» πλασμονίων πάνω σε κατάλληλες επιφάνειες [A. Ranfagni, D. Mugnai, Phys. Rev. E 58 (1998)]. Αν λοιπόν θέλαμε να ακριβολογήσουμε, η απόλυτη προέκταση αυτού που διαισθάνθηκε ο Τέσλα ήταν η δημιουργία ενός Κολοσσιαίου Επιφανειακού Πλασμονίου Χαμηλής Συχνότητας (Giant LF Surface Plasmon) με μήκος κύματος συγκρίσιμου με τη διάμετρο της Γης! Σε αυτό το σημείο μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ακόμη κ το HAARP είναι ανέκδοτο σε ότι θα μπορούσε να κάνει ένα πλήρες τέτοιο σύστημα – ειδικά αν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο!
Για να μη μείνει καμία αμφιβολία για το ότι αυτό είναι κατ’ αρχήν εφικτό κ μάλιστα εφαρμόζεται σε πολύ μικρότερη όμως κλίμακα, οι παλιότεροι, όσοι υπηρέτησαν στις Διαβιβάσεις, ας θυμηθούν η ας ρωτήσουν τι ήταν κ που βασίζονταν τα λεγόμενα συστήματα Λ.Υ.Σ.Ε. (Λίαν Υψηλές Συχνότητες Εδάφους). Οι νεώτεροι ας δουν τα σύγχρονα συστήματα Ραντάρ-Πέραν-Του-Ορίζοντος όπως στις ΗΠΑ το σύστημα Εκτάκτου Ανάγκης GWEN (http://en.wikipedia.org/wiki/AN/URC-17_Ground_Wave_Emergency_Network) η το παλαιότερο Σοβιετικής κατασκευής DUGA-3/ZEUS για υποβρυχιακή επικοινωνία κ κατόπτευση του οποίου μάλιστα ένα μέρος λειτουργούσε κοντά στο Πριπιάτ, εντός της Ζώνης Απομόνωσης του Τσερνόμπιλ κ γι αυτό αναγκαστικά διέκοψε την λειτουργία του μετά το ατύχημα του 1986. Προσφάτως μάλιστα, το Βρετανικό Υπ. Άμυνας (MoD) ζήτησε μια σειρά μελετών πάνω σε συστήματα επιφανειακών κυμάτων για την τηλε-κατεύθυνση ρομποτικών μονάδων (Drones). Τη μελέτη αυτή ανέλαβε η εταιρία Roke Mannor Research μέσω της ερευνήτριας Janice Turner, με την οποία ο γράφων είχε προσωπική επικοινωνία.
Η σκέψη του Τέσλα όμως πήγαινε πολύ μακρύτερα από εφαρμογές μικρής κλίμακας. Κ αυτό επειδή γνώριζε ήδη από δικά του πειράματα ότι ολόκληρη η Γη αντηχεί σαν καμπάνα όταν πέφτουν κεραυνοί. Συνειδητοποίησε δηλ. κάτι που επιβεβαιώθηκε από τους Γεωφυσικούς το 50 κ 60, ότι η Γη μαζί με την Ιονόσφαιρα που μοιάζουν σαν δυο σφαίρες, η μια μέσα στην άλλη, συγκροτούν απλούστατα ένα τεράστιο Η/Μ Αντηχείο! Κ η συχνότητα Συντονισμού αυτού του Αντηχείου που είναι πλεόν γνωστή σαν Συχνότητα Schumann, βρίσκεται κοντά στους 7.8 Κύκλους/δευτερόλεπτο κ οι αρμονικές της κυμαίνονται με ένα πολύ καλά πλέον γνωστό τύπο (http://en.wikipedia.org/wiki/Schumann_resonance). Αυτό που αγωνιζόταν να κάνει ο Τέσλα ήταν να μεταφέρει την προηγούμενη ιδέα του για την Μονή Γραμμή Μεταφοράς στο Γήινο Αντηχείο, χρησιμοποιώντας το Ιονοσφαιρικό στρώμα σαν το καλώδιο κ το έδαφος σαν «Επιστροφή»! Στην πραγματικότητα, αν πάμε τόσο χαμηλά στις συχνότητες τότε πλέον δεν έχει νόημα η διάδοση γιατί καταλήγουμε αναγκαστικά σε ένα σύστημα στασίμων κυμάτων όπως συμβαίνει γενικά στα αντηχεία. Να γιατί η ιδέα του Τέσλα πραγματικά δεν έχει τίποτε απολύτως να κάνει με εκείνη του Marconi. Εδώ όμως πρέπει να σημειώσουμε το εξής σημαντικότατο. Ο Τέσλα ήθελε να μεταδόσει ταυτόχρονα κ ηλεκτρική ισχύ κ πληροφορία. Υπάρχουν μια σειρά από λόγους για τους οποίους το πρώτο μπορεί να αποδεικνυόταν τρομερά επικύνδυνο. Διότι τον καιρό του Τέσλα δεν είχαν καθόλου μελετηθεί οι βιοφυσικές συνέπειες ενός τέτοιου συστήματος κυμάτων με μεγάλη ποσότητα ενέργειας πάνω στα κύτταρα των ζωντανών οργανισμών. Πλην όμως, είναι δυνατόν να φανταστούμε το ισοδύναμο ενός τέτοιου συστήματος σε χαμηλή ενέργεια όχι πλέον για τη μετάδοση με τη συνηθισμένη έννοια, πληροφοριών αλλά για τη συγκράτηση τους σε παγκόσμια κλίμακα, δηλ. για να μετατρέψουμε όλον τον πλανήτη σε ένα είδος «σκληρού δίσκου»!
Σχέδιο «Κουρδιστό Πορτοκάλι»
Το πιο σημαντικό σε ένα σύστημα στασίμων κυμάτων εκτός από το ότι η ενέργεια παραμένει συγκεντρωμένη είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιβληθεί μια ιδιότητα που στην τεχνική ορολογία αποδίδεται με τον όρο “Coherency”. Αυτή είναι η δεύτερη σημαντικότερη έννοια μετά τον Συντονισμό (Resonance). Η πραγματική σημασία αυτής της έννοιας δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητή με μονολεκτική απόδοση γι αυτό θα την ερμηνεύσουμε σαν «Συνοχή μέσω Συμφωνίας Φάσης». Αν θα θέλαμε ένα περιγραφικό παράδειγμα, θα λέγαμε ότι είναι σαν μια συμφωνική ορχήστρα στην οποία αν κ υπάρχουν όλων των ειδών τα όργανα, με διαφορετική χροιά κ ένταση επιτυγχάνεται παρ’ όλα αυτά μια αρμονική συνεργασία η, συνήχηση. Ακόμη καλύτερα, αν επεκτείνουμε αυτό το παράδειγμα στο χώρο θα έπρεπε να μιλήσουμε για μια εναρμονισμένη χορογραφία.
Αν τώρα, προχωρήσουμε την αρχική ιδέα του Τέσλα λίγο πιο πέρα, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, τότε μπορούμε να δούμε μια σειρά από πιθανές υλοποιήσεις. Α) Αμυντικές κ Β) Επικοινωνιακές.
Για το πρώτο, αρκεί να λάβει κανείς υπόψιν του ότι ανάμεσα στη Γη κ την Ιονόσφαιρα υπάρχει μια σχετικά σταθερή κλίση δυναμικού δηλ. ηλεκτρικής ενέργειας που ανεβαίνει περίπου σαν 100 V/m. Πάνω από τα 70 χλμ όμως η κλίση αυτή μπορεί να φτάσει κ το τρομακτικό ποσό των 200.000 V/m. Σκεφτείτε τι θα σήμαινε η δυνατότητα ελέγχου αυτής της ενέργειας κ μάλιστα η κατευθυνόμενη διοχέτευση της εστιασμένα προς κάποιον στόχο στο έδαφος. Κ μην ξεχνάτε ότι σήμερα διαθέτουμε ένα εργαλείο που ήταν παντελώς άγνωστο την εποχή του Τέσλα, το πλέγμα δορυφόρων που περιβάλλει πλέον ασφυκτικά τον πλανήτη. Γι παράδειγμα, ότι προσπαθεί να κάνει το HAARP από το έδαφος, ίσως θα μπορούσε να συμβεί υπό προϋποθέσεις κ με ραδιοδέσμες από δορυφορικό δίκτυο, επομένως ας μην είμαστε τόσο αφελείς να πιστεύουμε ότι όλα ελέγχονται από…την Αλάσκα! Αυτό που δεν βλέπουμε είναι συχνά σημαντικότερο από αυτό που είναι άμεσα ορατό.
Όσον αφορά τις «επικοινωνιακές» δυνατότητες από την χρήση του Ιονοσφαιρικού αντηχείου, που δεν είναι εύκολα αντιληπτές κ μπορούν να πραγματοποιηθούν σε χαμηλή ενέργεια. Για παράδειγμα, ένα σύστημα αντι-ποδικών σταθμών η κατάλληλα διεσπαρμένων βάσεων με τα σωστά συστήματα διέγερσης, η επιβολή ενός συνόλου πεδίων κοντά στις αρμονικές του Ιονοσφαιρικού συντονισμού, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα συμβολομετρικό σύστημα με ιδιότητες παρόμοιες προς εκείνες των ολογραμμάτων. Ένα τέτοιο σύστημα Γήινης ολογραφίας θα μπορούσε να αποθηκεύσει ένα σύνολο πληροφοριών άμεσα με τρόπο που να είναι ανακτήσιμες από οποιοδήποτε σημείο της επιφάνειας της Γης.
Υπάρχουν ορισμένες «πονηρές» λεπτομέρειες εδώ που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές ούτε σε επαγγελματίες μηχανικούς. Όπως η άμεση συγγένεια της Η/Μ θεωρίας με την Υδροδυναμική των ιδανικών ρευστών η οποία αποκάλυψε μια πολύ σημαντική ιδιότητα που επιτρέπει να γράψουμε πληροφορία στην ίδια τη γεωμετρία ενός πεδίου στασίμων κυμάτων κ όχι μόνο στις συχνότητες. Η σημαντικότατη αυτή ιδιότητα λέγεται «Ελίκωση» (Helicity) κ το σημαντικότατο αποτέλεσμα που δεν είναι ακόμη γνωστό στη ραδιο-ηλεκτρολογία είναι ότι σε ένα κλειστό σφαιρικό αντηχείο όπως της Γης – Ιονόσφαιρας, η συνολική Ελίκωση όταν επιβληθεί, θα διατηρείται. Σαν αποτέλεσμα, κάθε μεταβολή της θα διαδίδεται στο υπόλοιπο του πλανήτη! Μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια άρχισαν να πειραματίζονται με παρόμοιες τεχνικές, στην περιοχή του λεγόμενου «Συστραμμένου Φωτός» όπου δημιουργήθηκαν κανάλια εν δυνάμει «άπειρης χωρητικότητας» με χρήση της στροφορμής της ακτινοβολίας. Πρόσφατα όμως ήρθε στο φώς έρευνα όπου αποκαλύπτεται η εφαρμογή του ίδιου συστήματος σε χαμηλότερες συχνότητες στο ίδιο το HAARP, από τον Νορβηγό Bo Thide.
[http://www.newscientist.com/article/dn16591-twisted-radio-beams-could-untangle-the-airwaves.html]
Εδώ ανοίγει πλέον, ένα ολόκληρο πεδίο πιθανών εφαρμογών ελέγχου, τόσο μη επανδρωμένων οχημάτων, ρομποτικών μηχανισμών όσο κ ζωντανών οργανισμών. Αν κ το τελευταίο θέμα, είναι τόσο βαθύ ώστε θα χρειαζόμασταν πολύ χώρο για να επεκταθούμε, ωστόσο μπορούμε ανεκδοτολογικά να το τοποθετήσουμε ως εξής? Σας πέρασε από το νου, ότι το περίφημο «Μάτι της Πυραμίδας» δεν είναι τίποτε άλλο από το Γήινο Αντηχείο? Τότε όλοι είμαστε ήδη μέσα στο «μάτι» κ κάποιοι βιάζονται να το ενεργοποιήσουν!
  Θεοφάνης Ε. Ράπτης
Συνεργάτης ΔΤΕ-ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»/Τμ. Μεταλ. Μηχ. ΕΜΠ
Πηγή: http://www. katohika. gr