Οι αρχαίες Ελληνικές πόλεις της Κίνας: Από τον Διόνυσο και τον Ηρακλή στον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του!!! ~ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Κατά την μυθολογία ο Διόνυσος μεγάλωσε στο όρος της Νύσσας αλλά και λαμβάνοντας υπʼ όψιν το ακόλουθο απόσπασμα του Αρριανού από τα "Ινδικά" σχετικά με την καταγωγή των Σίβας ή Σίνδων και λαμβάνοντας υπʼ όψιν την ετυμολογική συγγένεια των Σίβας με την Ινδική Θεότητα Σίβα.:

"Όσον αφορά τους Σίβας οι οποίοι ήταν γένος Ινδικόν επειδή ορισμένοι τους είδαν να ντύνονται με δέρματα, ισχυρίζονται ότι είναι υπολείμματα του στρατού εκ της εκστρατείας του Ηρακλέους επειδή μάλιστα οι Σίβαι φέρουν και ράβδο ώς ανάμνησιν του ροπάλου του Ηρακλέους".

Ενώ στα "Αργοναυτικά" του Ορφέως στίχος 1046 διαβάζουμε: "Επειτα τρέχοντες (η Μήδεια και ο Ιάσων) το ρεύμα του ποταμού Φάσι λογω ανοησιών εις το μέσο της πεδιάδος έφτασαν που κατοικούν οι Γυμνοί, οι Βουονόμαι,και οι αγρότες Άρκυες, επίσης και η φυλή των Κερκετικών υπερήφανων Σινδών". Η σημερινή φυλή των Σίντ. Οι Ιερείς στο Θιβέτ σε τελετουργικό χορό εχουν περικεφαλαίες που φοράνε. Υπήρχαν αρχαίες ελληνικές πόλεις που ιδρύθηκαν από τον Διόνυσο στην δυτική Κίνα με ονόματα Ιαχή, Αιγίς,
Κέρβερος και αργότερα ιδρύθηκαν και άλλες τήν ελληνιστική εποχή.
Ο Μ. Αλέξανδρος, μας λέει ο Αρριανός, κατά την εκστρατεία του στην Ασία, συνήντησε Έλληνες στην πόλη Νύσσα, από το Διο-Νυσσος από την εκστρατεία του Διονύσου και καλλιεργούσαν την άμπελο που τους δίδαξε ο Διόνυσσος. Η εκστρατεία έγινες πρίν από χιλιάδες χρόνια και τώρα έρχονται οι αρχαιολόγοι να επιβεβαιώσουν την μεγάλη εποποίια του Διονύσου. Οι μούμιες είναι από Έλληνες του Διονύσου και η ελληνική παρουσία στην Κίνα ίσως ξεκινάει από το 2.000πΧ δηλ. πάει πίσω ακόμα 1.700 χρόνια από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Και λέμε ίσως διότι προς την Ασία εξεστράτευσε και ο Ηρακλής παλαιότερος του Διονύσου. Στη «λεκάνη» του Ταρίμ, στην επαρχία Xinjang της Κίνας, βρίσκεται η έρημος Τάκλα Μακάν, στην οποία ανακαλύφθηκαν μούμιες με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά. Οι μούμιες είναι σχεδόν 4.000 ετών, αφού χρονολογούνται από το 2.000 π.χ. Λόγω του χρώματός τους,
έχουν ονομαστεί »λευκές μούμιες».
Εξαιτίας της ξηρασίας της ερήμου, πολλές από τις μούμιες διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους, ενώ σώζονται και αρκετά ενδύματα. Τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών είναι εντυπωσιακά, καθώς αποδεικνύουν την ύπαρξη μεταναστών από την Ευρώπη στην ευρύτερη περιοχή του Ταρίμ. Οι μούμιες δεν έχουν σχιστά μάτια και είναι ψηλότερες από τους Ασιάτες. Το χρώμα των μαλλιών τους έχει κυρίως ξανθές και καστανές αποχρώσεις και το πρόσωπο φέρει «γωνίες».
Τα ρούχα που δεν έχουν αλλοιωθεί, καθώς και κάποια ταφικά ευρήματα παραπέμπουν σε Ευρωπαϊκούς λαούς. Εχει καταγραφεί η ύπαρξη Ευρωπαίων στην περιοχή. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κλαύδιος είχε λάβει αναφορές για την ύπαρξη ανθρώπων στη «λεκάνη» του Ταρίμ, που είχαν ανοιχτοκίτρινα μαλλιά, γαλανά μάτια και ύψος πολύ μεγαλύτερο από αυτό των Ασιατών. Για όσους ήξεραν την πανάρχαια εκστρατεία του Διονύσου στην Κίνα που έχει καταγραφεί στα «Διονυσιακά» του Νόννου δεν εκπλήσσεται τώρα από την αποκαλυψη του BBC ότι ο περιβόητος πήλινος στρατός στην σινική επικράτεια φτιάχτηκε από Έλληνες. Απόδειξη ότι η πανάρχαια εκστρατεία του Διονύσου στην Κίνα ήταν γεγονός είναι η διάσημη μούμια της Λουλάν, αφού πρόκειται για μια Καυκασια γυναίκα που προέρχεται από μια εποχή στην οποία απλά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στη Κίνα.
Η εκστρατεία του Διονύσου σε Κίνα και Ινδία, αναφέρεται στα «Διονυσιακά»του Νόννου, και υπάρχει στην Κίνα η επαρχία Γιουνάν που σημαίνει «Ιωνία» όπου καλλιεργούνται αμπέλια και παράγεται κρασί! Ο Διόνυσος ήταν ο θεός του κρασιού. Η Λουλάν πέθανε πριν απο 3.800 χρόνια κατά τη διάρκεια ενός εμπορικού ταξιδιού, στον θρυλικό «Δρόμο του Μεταξιού», αλλά αυτό έγινε γνωστό μόλις το 1980. Δρόμος του μεταξιού ονομάζεται η διαδρομή που ακολουθούσαν οι έμποροι και οι εισαγωγείς αγαθών μεταξύ Ευρώπης και Κίνας. Η ξηρότητα του κλίματος και τα αλατούχα εδάφη διατήρησαν την Λουλάν και τις άλλες μούμιες σε άριστη κατάσταση.

Η μούμια ονομάστηκε «η ωραία κοιμωμένη«, επειδή τα έντονα χαρακτηριστικά του προσώπου της διατηρήθηκαν ακόμα και μετά θάνατον. Δυστυχώς η περιοχή Tarim που βρέθηκαν οι μούμιες είναι πολιτικά ασταθής και γι΄αυτό η ανακάλυψη τους θεωρήθηκε ως αιτία αποσταθεροποίησης και υποκίνησης ταραχών. Μαρτυρίες για την ύπαρξη των «Τόχαρων» υπήρχαν στην αρχαιότητα, εξ αιτίας όμως της μεγάλης αποστάσεώς τους από την Ευρώπη, δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία σε αυτές και θεωρήθηκαν μύθος ή φαντασία.
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρει μία περιγραφή για τους Σηρες, (λαοί της Κίνας από Έλληνες και Ρωμαίους) που έγινε στον Αυτοκράτορα Κλαύδιο από μία πρεσβεία από την Ταυροφάνη (Κεϋλάνη). Σύμφωνα με τα λεγόμενα των Κεϋλανών πρέσβεων, οι άνθρωποι στη Βορειοδυτική Κίνα ήταν πολύ ψηλοί, είχαν πυρόξανθα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Αλλά και κινεζικές μαρτυρίες, που αναφέρονται στους κατοίκους της συγκεκριμένης περιοχής σε μία περίοδο ιστορικής καταγραφής 1.000 χρόνων, περιγράφουν ψηλούς σωματότυπους με μπλε ή πράσινα μάτια, μακριές μύτες, πολλά γένια και κόκκινα ή ξανθά μαλλιά.
Οι Αρχαίοι Έλληνες ανέφεραν ως Τόχαρους, τους κατοίκους της Βακτριανής που κατέλυσαν τα ελληνιστικά βασίλεια της Ινδικής Χερσονήσου. Ονομάζονταν από τους Έλληνες «Τόχαροι» και από τους Ινδο- Αρίους «Τουσάρα» και εισήλθαν, στη περιοχή της Βακτρίας από την κοιλάδα του Ταρίμ καταδιωκόμενοι από την επέλαση των Ούννων και κάποιων πρωτο-τουρκικών λαών στην περιοχή τους. Οι δε Τούρκοι της Μογγολίας αναφέρονταν στους κατοίκους της περιοχής του Ταρίμ, λέγοντας ότι αυτοί μιλάνε την «τόξρι» γλώσσα. Το εθνονύμιο «Τόχαροι», χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον Μύλερ, το 1907 και μετά από τους επιστήμονες που αποκρυπτογράφησαν τα «τοχαρικά» κείμενα. Ορισμένοι θεωρούν ότι οι Τόχαροι που ανέφεραν οι Αρχαίοι Έλληνες είναι κάποιο περσικό φύλο και όχι οι κάτοικοι της κοιλάδας του Ταρίμ οι οποίοι ονομάζονταν αλλιώς.
Τον 6ο και 8ο αι. μ.Χ. οι Τόχαροι της περιοχής του Κιούτσι, αυτοαποκαλούνταν Κούζινε και οι δε κάτοικοι του Αγνιντέσα, Αάρσι (αργυροί ή λευκοί στη γλώσσα τους). Σύμφωνα δε με τον Ντάγκλας Ανταμς, οι Τόχαροι αυτοαποκαλούνταν Άκνι,(ακρίτες στη γλώσσα τους). Θα περίμενε λοιπόν κανείς τα τοχαρικά να είναι και αυτά μία σάτεμ ευρωπαϊκή γλώσσα αλλά αντιθέτως με έκπληξη, οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν ότι είναι μια κέντουμ δηλ. μία δυτική ευρωπαϊκή γλώσσα.
Ένας θύλακας δυτικής γλώσσας στα βάθη της Ασίας περικυκλωμένος από ανατολικές ευρωπαϊκές και ασιατικές γλώσσες. Και ενώ όλοι περίμεναν ότι οι Τόχαροι θα ήταν ιρανογενείς, καθώς οι Πέρσες ήταν οι μόνοι ευρωπαίοι που έφθασαν τόσο βαθιά στην Ανατολή ως το σημερινό Τατζικιστάν, τη Σογδιανή και τη Χωρασμία, τελικά αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι άλλοι ευρωπαίοι και μάλιστα δυτικοευρωπαίοι εγκαταστάθηκαν στα σύνορα με τη Κίνα.
Και ενώ το παράδοξο αυτό συναντιέται και στη σύγχρονη αλβανική που είναι μία ανατολική ευρωπαϊκή σάτεμ γλώσσα δίπλα σε δυτικές ευρωπαϊκές γλώσσες, της οποίας η ύπαρξή της εκεί αιτιολογείται από μία μεταγενέστερη μετακίνηση του πληθυσμού των Αλβανών δυτικότερα υπό την πίεση εισβολέων Ούννων, Τούρκων, Βουλγάρων, η μετακίνηση του τοχαρικού πληθυσμού πέρα από τους περσικούς δεν εξηγείται καθώς δεν είναι γνωστή σε μας καμία μετακίνηση πληθυσμού από τη Δυτική Ευρώπη προς την Ανατολή και μάλιστα τόσο βαθιά στην Ασία.

Έτσι θεωρείται ότι οι Τόχαροι κατοικούσαν αρχικά στη περιοχή της νότιας Ρωσίας και μετέπειτα δίπλα σε σλάβικους πληθυσμούς, καθώς παρατηρείται μία σλαβική επιρροή στο λεξιλόγιό τους. Το πολιτειακό σύστημα των Τοχάρων δεν διέφερε πολύ από το επικρατούν στην Ευρώπη την ίδια εποχή. Όπως και οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Τόχαροι ζούσαν σε πόλεις -κράτη. Σε αυτά ένας βασιλιάς και ένα συμβούλιο γερόντων, αποφάσιζαν για όλα τα θέματα της πόλης-κράτους.Οι Τόχαροι βασιλείς κάθονταν σε θρόνους με σκαλισμένα λιοντάρια, γεγονός που προκάλεσε εντύπωση στους Κινέζους απεσταλμένους που πρωτοαντίκρισαν θρόνο, πρώτη φορά στα τοχαρικά βασίλεια και περιέγραψαν ότι ο Τόχαρος βασιλιάς κάθεται σε ένα κρεβάτι με λιοντάρια, καθώς δεν ήταν γνωστή σε αυτούς και στην Ασία ευρύτερα η έννοια της καρέκλας. Ο δρόμος του μεταξιού περνούσε από τα τοχαρικά βασίλεια, ήταν αυτός που τους έδωσε πλούτο αλλά και ουσιαστικά αυτός που συντέλεσε στην εξαφάνισή των Τόχαρων. Λόγω του εμπορίου και του πλούτου στα τοχαρικά βασίλεια πολλοί λαοί ενδιαφέρθηκαν για την περιοχή.
Οι θαυμαστοί «Γιαβάνας» (Ίωνες) περιγράφονται στα ινδικά έπη ως συμμετέχοντες σε ένα είδος αρχαίου παγκόσμιου πόλεμομυ όπου χρηιμοποιήθηκαν όπλα που είχαν ανυπολόγιστη ισχύ. Στη Μαχαμπαράτα, το Ινδικό έπος, πολλοί ερευνητές ανακαλύπτουν περιγραφές που θυμίζουν σύγχρονα πολεμικά μέσα , άρματα μάχης, πυραύλους και ατομικές βόμβες. Υπάρχει περιγραφή που παραπέμπει σε ατομική έκρηξη. «Η καταστροφή ήρθε από μια λάμψη που έμοιαζε να έχει όλη τη δύναμη του σύμπαντος κι ύστερα υψώθηκε σε μια στήλη καπνού και φωτιάς τόσο μεγάλη που έλαμπε σαν 10.000 ήλιοι μαζί. Ήταν ένα γιγαντιαίος άγγελος θανάτου που μετέτρεψε σε μια στιγμή σε στάχτες μια ολόκληρη φυλή.
Τα κορμιά κάηκαν σε βαθμό που έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν, τα κεραμικά έσπασαν και τα πουλιά έγιναν άσπρα». Αυτό θα μπορούσε να είναι ότι έπαθαν οι κάτοικοι στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Να επιστρέψουμε στο ζήτημα της Κίνας. Η Κίνα διαθέτει μια νότι επαρχία της που αναφέρεται ως «Γιουνάν» (Ιωνία). Εκεί και μόνο εκεί οι κάτοικοι καλλιεργούν αμπέλια. Ήταν το σήμα κατατεθέν του Διονύσου. Κάποιος τους το έμαθε από τα αρχαία χρόνια. Για πολλούς ακόμα και οι χοροί των κατοίκων έχουν κάποια συγγένεια με τους αρχαίους ελληνικούς, αυτό δεν είμαστε σε θέση να το κρίνουμε απλά το αναφέρουμε. Πάντως ο χορός των ανδρών στην επαρχία Γιουνάν θυμίζει λιγάκι «Πυρίχειο».
Τυπικά, ο Αλέξανδρος κατέκτησε και κράτησε την αυτοκρατορία του Δαρείου για μόλις εννέα χρόνια (334-323 π.Χ.), αλλά το σοκ που επέφερε στην ιστορία αυτού του κόσμου έμελλε να κρατήσει αιώνες. Χάρη στην αίγλη του ονόματός του, οι επίγονοι κατόρθωσαν μετά τον θάνατό του να κρατήσουν για δύο αιώνες τα φέουδα που μοιράστηκαν, παρά τους συνεχείς πολέμους μεταξύ τους. Ο Μέγας Αλέξανδρος ίδρυσε το 329 π.Χ. την Αλεξάνδρεια την εσχάτη στην είσοδο της κοιλάδας της Φεργκάνας, στο σημερινό Τατζικιστάν.

Ο Ευθύδημος ο βασιλιάς του Ελληνιστικού βασιλείου στη Βακτριανή επέκτεινε το βασίλειο του στη Σογδιανή και έκανε εκστρατείες ως το Σόλεκ. Αλλά και η Κίνα είχε εμπορικές συναλλαγές με τους Τόχαρους. Οι Κινέζοι έστελναν πρεσβείες για να πάρουν τα «θεϊκά» τοχαρικά, όπως τα αποκαλούσαν, άλογα, που ήταν μεγαλύτερα από τα μογγολικά και κρατούσαν πάνω τους κατάφρακτους ιππείς της Σογδιανής, της Φεργκάνα και της Παρθίας. Με την τοχαρική αυτοκρατορία του Κουσάν, η βόρεια Ινδία ενώθηκε με τη Κεντρική Ασία και την κοιλάδα του Ταρίμ.Ο Πείθων που είχε αναλάβει τις ινδικές κτήσεις στην κοιλάδα του Ινδού και ο Εύδημος που είχε πάρει τη διοίκηση του Παντζάμπ έμειναν στις κτήσεις τους ως το 316 π.Χ., για να πάρει τη θέση τους η ινδική δυναστεία του Τσαντραγκούπτα Μαουρία. Ως τον πρώτο αιώνα π.Χ. τις κτήσεις της Δύσης τις κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και εκείνες της Ανατολής οι διάδοχοι των Περσών, Πάρθοι. Οι Έλληνες κατόρθωσαν να συστήσουν στα εδάφη του Αφγανιστάν και του Πακιστάν το ΕλληνοΒακτριανό βασίλειο (206-140 π.Χ.) και να το επεκτείνουν ανατολικά, συστήνοντας το Ελληνο-Ινδικό βασίλειο (180 π.Χ.- 10 μ.Χ.). Τότε, με τα πρώτα κύματα των Ούννων (Ξιον Γκνου για τους Κινέζους) να σαρώνουν τα πάντα, τελείωσε το παιχνίδι εξουσίας των Ελλήνων.
Τα ελληνικά Βασίλεια καταλύθηκαν από κύματα προσφύγων από τους νομάδες Τοχαρους της Κεντρικής Κίνας. Οι Ουννοι το 160-150 π.χ. από την Μογγολια εισέβαλαν νότια στην Κίνα, νικησαν και απώθησαν νότια και δυτικά τους λευκούς ευρωπαϊκούς πληθυσμούς που ζούσαν εκεί. Οι Τόχαροι μετακινήθηκαν νοτιοδυτικά, νίκησαν και κατέλυσαν τα ελληνικά Βασίλεια της Κεντρικής Ασίας και της Ινδίας και ίδρυσαν την Αυτοκρατορία των Κουσαν.
Υιοθέτησαν την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό και την βουδιστική θρησκεία. Και κυριάρχησαν για πολλούς αιώνες. Τους αντικατέστησαν στις αρχές του μεσαίωνα οι Λευκοί Ουννοι, μία λευκή ευρωπαϊκή φυλή νομάδων της Ασίας, γνωστοί και ως Εφθαλιτες Ουννοι. Όταν εμφανίστηκε το Ισλάμ στην γειτονική Περσία και οι Τούρκικες φυλές στην Κεντρική Ασία και Κίνα το κράτος αυτό διαλύθηκε (700 μ.χ.). Οι στρατιώτες του Ευθύδημου (με πρωτεύουσα την Αντιόχεια τη Μαργιανή και ορμητήριο την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη) είχαν εξερευνήσει τις ερημιές στο τωρινό κινεζικό Τουρκεστάν. Ο Στράβων έγραψε χαρακτηριστικά ότι οι Ελληνο-Βακτριανοί «επέκτειναν την αυτοκρατορία τους μακριά ως τους Σήρες(την Κίνα) και τους Φρύνους.
Κινέζοι αρχαιολόγοι λένε ότι η έμπνευση για τον Πήλινο Στρατό που βρέθηκε στον τάφο του Πρώτου Αυτοκράτορα έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα! Οι αρχαίοι έλληνες τεχνίτες εκπαίδευαν τους κινέζους τον 3ο αιώνα π.Χ. Μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι το ταξίδι του Μάρκο Πόλο τον 13ο αιώνα ήταν η πρώτη επαφή Ευρωπαίου με τον κινεζικό πολιτισμό. «Τώρα έχουμε στοιχεία ότι υπήρξε στενή επαφή μεταξύ του Πρώτου Αυτοκράτορα της Κίνας και της Δύσης πριν το επίσημο άνοιγμα του Δρόμου του Μεταξιού. Αυτό είναι πιο νωρίς απ’ ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα», λέει ο επικεφαλής αρχαιολόγος Λι Χιουτζέν του Μουσείου του Αυτοκράτορα Κιν Σι Χουάνγκ.
Ευρωπαϊκής προέλευσης μιτοχονδριακό DNA βρέθηκε σε περιοχές της επαρχίας Ξινγιάνγκ που σημαίνει ότι Δυτικοί κατοικούσαν και πέθαναν εκεί πριν και μετά την εποχή του Πρώτου Αυτοκράτορα. Χωρικοί ήταν εκείνοι που ανακάλυψαν τα 8.000 πήλινα αγάλματα θαμμένα σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τον τάφο του Πρώτου Αυτοκράτορα το 1974. Η εξήγηση που δίνει πλέον ο Δρ Χιουτζέν είναι ότι η επιρροή για την κατασκευή τους ήρθε εκτός Κίνας. «Τώρα πιστεύουμε ότι ο Πήλινος Στρατός, οι Ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα που βρέθηκαν στο σημείο έχουν την έμπνευσή τους στην αρχαία Ελλάδα». Ο Πρώτος Αυτοκράτορας επηρεάστηκε από την άφιξη των ελληνικών αγαλμάτων στην Κεντρική Ασία έναν αιώνα μετά τον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος πέθανε το 323 π.Χ. «Φαντάζομαι ότι ένας έλληνας γλύπτης βρέθηκε εκεί και εκπαίδευσε τους ντόπιος», λέει.
Ένας αμφορέας βρέθηκε στην πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar το 1993. Η ανακάλυψη δεν είναι νέα, δηλαδή δεν είναι ούτε του προαναφερόμενου χρόνου. Πηγαίνει αρκετά πίσω. Ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, περιδιαβάζοντας την Κίνα το 1903 (106 χρόνια πριν) άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους. ( Όταν επιβλήθηκε στην Κίνα το κομμουνιστικό καθεστώς τα αρχαιολογικά ενδιαφέροντα αδράνησαν.).
Ένα δημοσίευμα αυστραλιανής εφημερίδας τάραξε τα ιστορικά ύδατα, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Το δημοσίευμα έλεγε για ελληνικό πολιτισμό σε πόλη της Κίνας. Έτσι έχουμε το παράδοξο ότι αφού ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το Γάγγη ποταμό πως υπάρχουν ελληνικές πόλεις στην Κίνα; Μήπως ο Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το εσωτερικό της Κίνας; Ή τουλάχιστον, έφθασαν εκεί στρατεύματά του; Αναπάντητα ιστορικά ερωτήματα, αφού δεν υπάρχουν οι ανάλογες ιστορικές πηγές που να τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο. Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Αυτό μας λέει το δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993. Ή για να ακριβολογούμε: σε πανάρχαια κινεζική πόλη είχαν εγκατασταθεί στρατεύματα του Αλεξάνδρου, τα αντικείμενα των οποίων έμελλε να βρεθούν 2.300 χρόνια μετά. Από τη δεκαετία, όμως, του 1980, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον και έτσι μια ομάδα Κινέζων και Ιαπώνων ερευνητών άρχισε να ψάχνει για την χαμένη πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar.
Πράγματι έπειτα από κοπιώδη έρευνα βρήκαν κάτω από τους αμμόλοφους τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Στη διαδικασία της ανασκαφής με μεγάλη έκπληξη εντόπισαν μέσα στα ερείπια έπιπλα ελληνικού στυλ. Βρήκαν δηλαδή, ανάγλυφες παραστάσεις με μαιάνδρους, αμφορείς ελληνικούς με αναπαραστάσεις από τα ομηρικά έπη. Η χρονολόγησή τους ανάγεται στα χρόνια της αλεξανδρινής εκστρατείας. Η ανακάλυψη είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Κανένα ιστορικό στοιχείο δεν υπήρχε που να αναφέρει την παρουσία των Ελλήνων στην κινεζική αυτή επαρχία. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα, οι Κινέζοι ονομάζονται ΣΙΝΕΣ (Λεξικό Σταματάκου).
Γερμανοί αρχαιολόγοι απέδειξαν την ύπαρξη τουλάχιστον δώδεκα ελληνικών πόλεων στην Κίνα, πριν αυτές οι αρχαιολογικές αποστολές απελαθούν. Η κινεζική κυβέρνηση διέταξε την κάλυψη των αρχαιολογικών χώρων με λόφους χώματος στους οποίους φυτεύθηκαν δάση. Κανένας από τους πολιτικούς μας δεν απαίτησε την ανασκαφή των χώρων αυτών από ελληνικές αρχαιολογικές αποστολές. Η είδηση των ευρημάτων της ανασκαφής μεταδόθηκε από το κινεζικό πρακτορείο και δημοσιεύθηκε πρώτα στην Αυστραλία και από εκεί αναδημοσιεύθηκε στον ελληνικό Τύπο.
Το 1994 ο Γερμανός ερευνητής Χάρτιγκ Χάουσντορφ επισκέφθηκε την Κίνα, όπου ταξιδεύοντας στην επαρχία Σενσί της Κεντρικής Κίνας, ανακάλυψε την ύπαρξη πυραμίδων οι οποίες ήταν άγνωστες στον δυτικό κόσμο. Το ύψος τους κυμαίνεται από 25 έως εκατό μέτρα και βρίσκονται όλες στην πεδιάδα του Κιν - Τσαν. Όλες εκτός από μία που βρίσκεται βορειότερα στην κοιλάδα Κιν-Λιν και είναι γνωστή ως η «Μεγάλη Λευκή Πυραμίδα».

Η πυραμίδα αυτή έχει κολοσσιαίες διαστάσεις με ύψος που πλησιάζει τα 300 μέτρα και ο Χάουσντορφ την θεωρεί μητρική πυραμίδα των υπολοίπων. Υπάρχει επίσης και μία πέτρινη πυραμίδα στο Σαντόγκ με ύψος περί τα 17 μέτρα, η οποία κατά τον Χάουσντορφ είναι κτισμένη με βάση τον Χρυσό Λόγο (Τον αρμονικό αριθμό φ=1,618 της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής). Ο Χάουσντορφ σημειώνει και ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο.
Οι Κινεζικές πυραμίδες παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα με αυτές της Κεντρικής Αμερικής, στο Μεξικό και την Γουατεμάλα, τις οποίες ο ίδιος έχει δει αυτοπροσώπως και όπως αναφέρει όταν πρωτοανακαλύφθηκαν ήταν επίσης καλυμμένες με βλάστηση, ίδιες και απαράλλακτες με αυτές, του Κιν-Τσαν, αναρωτώμενος αν κτίσθηκαν και αυτές από τους ίδιους «Γιους των Θεών». Αλλά και πλήθος άλλων αρχαιολογικών, ιστορικών και άλλων στοιχείων μαρτυρούν την ελληνική επίδραση και κυριαρχία στην Κίνα.
Στην επαρχία του Σινκιάνγκ της Β.Δ. Κίνας, κοντά στην πόλη Ουρούμτσι, ανακαλύφθηκε μυκηναϊκό νεκροταφείο. Σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων ανακαλύφθηκαν και μούμιες λευκών ανθρώπων, στις οποίες η ύφανση των υφασμάτων είναί ευρωπαϊκή (ελληνική) και όχι κινεζική. Νεολιθικά ευρήματα που ευρέθησαν στην Κίνα, όπως κούπες, αγάλματα και θυμιατήρια θυμίζουν εκπληκτικά αντίστοιχα ευρήματα του Σέσκλου, της Φυλακωπής και του Φραγχθίου στον ελληνικό χώρο.
Στην Κίνα και την υπόλοιπη Άπω-Ανατολή, χρησιμοποιούνται από την απώτατη αρχαιότητα έως σήμερα πολλά ελληνικά σύμβολα όπως ο μαίανδρος, ο ισοσκελής σταυρός, ο αγκυλωτός σταυρός, η τρίαινα, ο ρόδαξ, ο διπλός πέλεκυς, ο οκτάκτινος και ο δεκαεξάκτινος ήλιος κ.α. Ο Χάουσντορφ πάντως θεωρεί ότι οι πυραμίδες κτίσθηκαν το αργότερο πριν από 4.500 έτη. Στην κινεζική επαρχία Γιουνάν έχουν ανακαλυφθεί ορισμένες πυραμίδες, βυθισμένες στην λίμνη Τούνγκ-Φλινγκ. Η καταβύθιση τους συνέβη λόγω ενός σεισμού πριν από 3.000 έτη, σύμφωνα με κινέζους αρχαιολόγους, μεταξύ των οποίων και ο καθηγητής Τσι Πεν Λάο του Πανεπιστημίου του Πεκίνου. Και αυτές δηλαδή οι πυραμίδες είναι παμπάλαιες και φυσικά πρόκειται περί ελληνικής κατασκευής.