Μποροῦν τά σκάφη τῆς NASA νά ταξειδεύσουν μέ μεγαλυτέρα ταχύτητα ἀπό τό φῶς;

«Σήμερα κάποιοι παίζουν με καταστροφικές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουν. Και δεν θα τους βγει σε καλό…»

Η NASA ΜΠΟΡΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ

Η ιδέα της δυνατότητας ταξιδιού με ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ αυτή του φωτός υπήρξε μία από τις βασικότερες ιδέες της επιστημονικής φαντασίας για όσο χρονικό διάστημα υπάρχει αυτό το είδος λογοτεχνίας.
Η ιδέα του ταξιδιού σε άλλους πλανήτες με επίγεια τεχνολογία φαινόταν αδύνατη για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά με τηn βοήθεια του ταχυτέρου από το φως ταξιδιού, η μετάβαση από πλανήτη σε πλανήτη θα είναι σχεδόν στιγμιαία.
Ποιος δεν θα ήθελε να διασχίσει τον γαλαξία για να ανακαλύψει και να επισκεφθεί όλα τα είδη διαφορετικών πλανητών;
Δυστυχώς, η επιστήμη δεν έχει κάνει πολλά για να ενθαρρύνει τα όνειρα της ανθρωπότητας για την γρήγορη μετακίνηση από πλανήτη σε πλανήτη σε όλο τον γαλαξία.
Μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας θεωρεί ότι το ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από το φώς είναι φυσικώς αδύνατο, και ανεξάρτητα από το υλικό, το να το επιταχύνεις κάτι σε μία τόσο αδιανόητη ταχύτητα απλά δεν μπορεί να συμβεί.
Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ταξίδια με μεγαλύτερη ταχύτητα από το φώς είναι δυνατά και μία επιστημονική ομάδα μπορεί κατά λάθος να σκόνταψε επάνω σε αυτό το φαινόμενο.
Μια ομάδα της NASA μπορεί να πέτυχε, χωρίς να το θέλει, επιτάχυνση σωματιδίων σε ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός, κατά την χρήση του θαλάμου συντονισμού του συστήματος EmDrive.
Βασικά, αν τα ευρήματά τους αποδειχθούν ακριβή, η ομάδα μπορεί να έχει μόλις ανακαλύψει τα ταξίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη από το φως.
Για να το διευκρινήσουμε, ο θάλαμος συντονισμού του συστήματος EmDrive είναι μια προτεινόμενη μέθοδος προωθήσεως στον χώρο ανάμεσα στα αστέρια.
Βασικά, αυτό το σύστημα θα μπορούσε να καταλήξει να βασίζονται οι μηχανές που θα χρησιμοποιούν τα διαστημόπλοια στο μέλλον.
Τα πλεονεκτήματα της χρήσεως μιας τέτοιας συσκευής είναι πολλά: Είναι ηλεκτροκίνητη, δεν διαθέτει κινούμενα μέρη και δεν απαιτεί κανένα υλικό καύσιμο για να κινηθεί το διαστημόπλοιο. Αν καταλήξει να δουλεύει, όπως έχει προγραμματισθεί, υπάρχει μια καλή πιθανότητα ότι θα μπορούσε το σύστημα αυτό να οδηγήσει σε μια νέα γενεά κινητήρων.
Η NASA μελετά την τεχνολογία για μελλοντικές εφαρμογές, αλλά λίγοι αναμένουν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Σύμφωνα με μιαν ανάρτηση στο φόρουμ της NASA Space Flight, όταν μια ομάδα ερευνητών έστειλε ακτίνες λέιζερ μέσα στο θάλαμο συντονισμού, τα σωματίδια επιταχύνθηκαν σε αστρονομικές ταχύτητες με ορισμένα απ’ αυτά να κινούνται ακόμη πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός.
ΠΗΓΗ
«.. Αυτή η υπογραφή (η μορφή αλληλεπιδράσεως) στο σύστημα EmDrive μοιάζει με μια φυσαλίδα στρεβλώσεως (warp bubble).
Και τα μαθηματικά, που εξηγούν μία φυσαλίδα στρεβλώσεως, ταιριάζουν προφανώς στην μορφή αλληλεπιδράσεως,που βρέθηκε στο σύστημα EmDrive.»
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Λοιπόν, είναι απολύτως πιθανό ότι η NASA μόλις δημιούργησε μια «φυσαλίδα στρεβλώσεως» .
Ενώ αυτό ακούγεται σαν ένα κακό επεισόδιο της σειράς του Star Trek, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε μια τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας για τα διαστημικά ταξίδια.
Το να διανύσουμε την απόσταση μεταξύ της Γης και του γειτονικού μας πλανήτη Άρη εξακολουθεί να είναι ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή με την χρήση συμβατικών μεθόδων,.
Αλλά, αν το σύστημα EmDrive ήταν σε θέση να δημιουργήσει μία σταθερή φυσαλίδα στρεβλώσεως και με τον τρόπο αυτό τα ταξίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη από το φώς γίνονταν πραγματικότητα, αυτή η περίπτωση θα μπορούσε να αλλάξει.
Ταξίδι στα αστέρια με ταχύτητα δύνης ( Warp Speed)

Ίσως θα πρέπει όλοι να αρχίσουμε να φτιάχνουμε το διαστημόπλοιο Εnterpise,για κάθε ενδεχόμενο …
Σύμφωνώ ότι θα χρειασθούν πιθανώς χρόνια πριν μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε πραγματικά συμπεράσματα, πόσο μάλλον να μπορέσουμε πραγματικά να κάνουμε πειράματα με ταζύτητα μεγαλύτερη από το φως, για να μην αναφέρουμε ότι η επιτάχυνση της ύλης και η επιτάχυνση του φωτός είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Τούτου λεχθέντος, η NASA θα μπορούσε σοβαρά να ανεκάλυψε κάτι τεράστιο…
Κάτι που θα μπορούσε να καταλήξει στο να επαναπροσδιορίσει το πώς η ανθρωπότητα βλέπει τα διαστημικά ταξίδια.
ΠΗΓΗ


ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΜΕΣΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΔΥΝΗΣ WARP ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 28 Απριλίου 2015, αλλά η ανακάλυψη είναι πολύ παλαιότερη.
Ο κινητήρας κατασκευάσθηκε, ως πρωτότυπο, τον Δεκέμβριο του 2002 από την εταιρεία Satellite Propulsion Research Ltd, που ιδρύθηκε ένα χρόνο νωρίτερα με χρηματοδότηση 250.000 λίρες στερλίνες από το Υπουργείο Εμπορίου και βιομηχανίας της Βρετανίας.
ΠΗΓΗ
Ένας παρόμοιος κινητήρας φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία Ο κινητήρας στην αρχική του έκδοση χρησιμοποιούσε ένα magnetron με ισχύ 850 watt και παρήγαγε προώθηση της τάξεως του 0,02 Νewtons. Σε μεταγενέστερες εκδόσεις του έφτασε σε προώθηση τα 0,1 Newtons με ισχύ μόλις 300 Watt. To κύριο πλεονέκτημα αυτού του κινητήρα για το διάστημα είναι ότι χρησιμοποιεί σταθερό ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής ισχύος, δεν χρειάζεται κάποιο καύσιμο και παράγει επιτάχυνση, που σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να οδηγήσει σε επίτευξη μεγάλης ταχύτητας, αν το σύστημα βελτιωνόταν περίπου 100 φορές σε απόδοση.
Από την αρχή οι «επιστήμονες» είχαν αντιρρήσεις για την επιστημονικότητα της ανακάλυψης, γιατί το φαινόμενο «παραβίαζε δήθεν την αρχή της διατηρήσεως της ορμής» και η δύναμη που μετρήθηκε βρισκόταν στα όρια του στατιστικού λάθους. Η αλήθεια είναι ότι οι «επιστήμονες» δεν κατάλαβαν εξ αρχής πως λειτουργεί η συσκευή και ίσως δεν είχαν διαθέσιμη θεωρία για να εξηγήσουν το φαινόμενο.
Για να το εξηγήσω απλά: Έχουμε μία σύριγγα γεμάτη με αέρα και κλειστή από παντού. Πιέζουμε το έμβολο με δύναμη και συμπιέζουμε το αέριο. Αν σε κάποιο σημείο της η σύριγγα είχε ένα μικρό πόρο (τρύπα), το αέριο θα έφευγε με μεγάλη επιτάχυνση, αλλά η μάζα του αερίου, καθώς είναι μικρή, θα προκαλούσε μία αμελητέα σε μέγεθος δύναμη (δράση-αντίδραση). Όλα τα υλικά αποτελούνται από άτομα και συνεπώς έχουν μικρούς πόρους, από τους οποίους διαφεύγουν τα μικροκύματα που παράγονται μέσα στη συσκευή.
Η εξήγηση αυτή είναι σχετικά απλή.
Αν δεν την κατάλαβαν ακόμη οι «επιστήμονες», ίσως θα έπρεπε να μελετούσαν λίγο τον νόμο του Μπερνούλι, στον οποίο βασίζεται η πτήση όλων των σημερινών αεροπλάνων.
ΠΗΓΗ
Αλλά το πρόβλημα τους βρίσκεται αλλού.
Σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν δεν είναι εφικτές ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός στο κενό. Αλλά το φως έχει διαφορετική ταχύτητα, όταν διασχίζει διάφορα υλικά. Η μεγαλύτερη ταχύτητα του φωτός παρατηρείται στο «κενό». Τι ακριβώς εννοούν όταν μιλούν για κενό;
Aν το σύμπαν είναι γεμάτο με μικροσκοπικές τρύπες, που περιβάλλονται από διάχυτη ύλη ή ενέργεια με χαμηλή πυκνότητα, το απόλυτο κενό είναι το περιεχόμενο των μικροσκοπικών τρυπών. Η πυκνότητα αυτού του υλικού τείνει προς το μηδέν και ο όγκος των φυσαλίδων τείνει επίσης στο μηδέν. Κατά συνέπεια η μάζα του περιεχομένου των φυσαλίδων (ως γινόμενο πυκνότητας επί όγκο) τείνει και αυτή στο απόλυτο μηδέν.
Καθώς η δύναμη ορίζεται ως επιτάχυνση επί μάζα, η εξάσκηση μίας απειροελάχιστης δύναμης στην απόλυτα μηδενική μάζα θα προκαλούσε πολύ μεγάλη σχετικά επιτάχυνση και διαστολή της φυσαλίδας με αύξηση της διαμέτρου της υπέρμετρα. Το φώς τότε θα έμπαινε μέσα στη φυσαλίδα, όπου θα είχε την μεγίστη δυνατή ταχύτητα και θα έβγαινε από την επιφάνεια της έντονα καμπυλωμένο σαν να βρισκόταν σε χώρο καμπυλωμένο υπό την επίδραση Alcubierre drive.
Στο παρακάτω σχήμα φαντασθείτε την κύρτωση του χώρου να γίνεται σε 360 μοίρες και να μοιάζει με πραγματικά κλειστή φυσαλίδα αντί για το κύμα του σχήματος.

ΠΗΓΗ
Η ανακάλυψη της ΝΑSA έγινε, επειδή κατά το πείραμα πέρασαν ακτίνες laser μέσα από την μηχανή, δηλαδή στην ουσία φως. Το φως δεν έχει μάζα (η για την ακρίβεια έχει απειροελάχιστη). Η δύναμη που ασκήθηκε στα φωτόνια (0,1 Νewton) ήταν ελάχιστη, αλλά ασκήθηκε σε απειροελάχιστη μάζα. Γι’ αυτό μετρήθηκαν ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός στην γη, αλλά όχι απ’ αυτήν στο απόλυτο κενό.
Στην ουσία δεν παραβιάστηκε κανένας φυσικός νόμος… Απλά μεταβιβάσθηκε ενέργεια από τα μικροκύματα στα φωτόνια και κατά πιθανότητα αυξήθηκε η συχνότητα του φωτός, όταν το φως βρέθηκε μέσα στην φυσαλίδα…
Αν η NASA έβαζε πολλές παρόμοιες μηχανές σε σειρά και στην σωστή απόσταση μεταξύ τους, θα άνοιγε μία σκουληκότρυπα στον χώρο. Οι διαστάσεις της σκουληκότρυπας (διάμετρος) θα εξαρτάτο από το μήκος κύματος του laser. Θα ήταν πολύ μικρή για να περάσει ίσως διαστημόπλοιο, αλλά πολύ μεγάλη για να ανιχνεύσει τον χώρο σε μεγάλη απόσταση (ραντάρ) ή για να σταλεί μήνυμα με την μορφή των ραδιοκυμάτων.
Δεν θα τους συνιστούσα βέβαια να κάνουν το πείραμα, γιατί όπως έχει προβλέψει ο διάσημος Στήβεν Χώκινγκ, οι σκουληκότρυπες καταρρέουν σαν αποτέλεσμα συντονισμού. Σύντομα θα τους περίμενε μία απόλυτα δυσάρεστη, αλλά προβλέψιμη, έκπληξη-επίσκεψη.


Stephen Hawking: Πώς θα κατασκευάσουμε μια μηχανή του χρόνου Γεια σας. Το όνομά μου είναι Stephen Hawking. Είμαι φυσικός, κοσμολόγος και κάτι σαν ονειροπόλος. Αν και δεν μπορώ να κινηθώ και μιλάω μέσω ενός υπολογιστή, στο μυαλό μου είμαι ελεύθερος. Είμαι ελεύθερος να εξερευνήσω το σύμπαν και να απαντήσω σε μεγάλα ερωτήματα όπως: Είναι δυνατό το ταξίδι στον χρόνο;
Μπορούμε να ανοίξoυμε μια πύλη για το παρελθόν ή να βρούμε μια συντόμευση για το μέλλον;
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τελικά τους νόμους της φύσεως για να γίνουμε κύριοι του ίδιου του χρόνου;
Το ταξίδι στον χρόνο κάποτε θεωρείτο επιστημονική αίρεση. Συνήθιζα να αποφεύγω να μιλάω γι’ αυτό από τον φόβο μήπως χαρακτηρισθώ τρελλός. Αλλά αυτές τις ημέρες δεν είμαι τόσο προσεκτικός. Στην πραγματικότητα, είμαι περισσότερο σαν τους ανθρώπους που έκτισαν το Stonehenge. Είμαι παθιασμένος με τον χρόνο. Αν είχα μια μηχανή του χρόνου θα είχα επισκεφθεί την Mέριλυν Μονρώ στην ακμή της ή θα επισκεπτόμουν τον Γαλιλαίο , όταν γύρισε το τηλεσκόπιό του προς τον ουρανό. Ίσως είχα ταξιδέψει ακόμη και μέχρι το τέλος του σύμπαντος για να μάθω πώς τελειώνει όλη η συμπαντική ιστορία μας.
Για να δούμε πώς αυτό θα μπορούσε να είναι δυνατόν θα πρέπει να εξετάσουμε, όπως κάνουν οι φυσικοί, την τετάρτη διάσταση. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Κάθε προσεκτικός μαθητής γνωρίζει ότι όλα τα φυσικά αντικείμενα, ακόμα και εγώ στην καρέκλα μου, υπάρχουν σε τρεις διαστάσεις. Τα πάντα έχουν ένα πλάτος, ένα ύψος και ένα μήκος.
Αλλά υπάρχει ένα άλλο είδος μήκους, μία διάρκεια στον χρόνο. Ενώ ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει για 80 χρόνια, οι πέτρες στο Στόουνχεντζ, για παράδειγμα στέκονται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και το ηλιακό σύστημα θα διαρκέσει για δισεκατομμύρια χρόνια. Όλα έχουν μία διάρκεια στον χρόνο όπως και ο χώρος. Ταξιδεύοντας στον χρόνο διερχόμαστε μέσα από αυτήν την τετάρτη διάσταση.
Για να δούμε τι σημαίνει αυτό, ας φαντασθούμε ότι κάνουμε ένα κομμάτι της κανονικής, καθημερινής μετακινήσεώς μας με αυτοκίνητο. Οδηγήστε σε ευθεία γραμμή και έτσι ταξιδεύετε σε μία διάσταση. Στρίψτε δεξιά ή αριστερά και προσθέτετε την δεύτερη διάσταση. Οδηγήστε επάνω ή προς τα κάτω σε στροφές ορεινού δρόμου που προσθέτει ύψος, έτσι ώστε να ταξιδεύετε σε όλες τις τρεις διαστάσεις. Αλλά πώς ταξιδεύουμε στον χρόνο;Πώς μπορούμε να βρούμε ένα μονοπάτι μέσα στην τετάρτη διάσταση;
Ας επιδοθούμε λίγο σε επιστημονική φαντασία για μια στιγμή. Οι ταινίες σχετικά με ταξίδι στον χρόνο διαθέτουν συχνά μια τεράστια ενεργοβόρα μηχανή. Το μηχάνημα δημιουργεί ένα μονοπάτι μέσα στην τετάρτη διάσταση, ένα τούνελ μέσα στον χρόνο. Ένας ταξιδιώτης του χρόνου, ένα γενναίο, ίσως παράτολμο άτομο, προετοιμασμένο για ποιος ξέρει τι, μπαίνει μέσα στο τούνελ του χρόνου και βγαίνει ποιος ξέρει πότε. Η ιδέα μπορεί να είναι τραβηγμένη και η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτό, αλλά η ίδια η ιδέα δεν είναι τόσο τρελλή.
Οι φυσικοί έχουμε σκεφθεί για τις σήραγγες του χρόνου πάρα πολύ, αλλά τις πλησιάζουμε από μια διαφορετική οπτική γωνία. Αναρωτιόμαστε αν οι πύλες για το παρελθόν ή το μέλλον θα μπορούσαν ποτέ να είναι δυνατές στο πλαίσιο των νόμων της φύσεως. Όπως αποδεικνύεται, πιστεύουμε ότι είναι. Επιπλέον, τους έχουμε ακόμη δώσει ένα όνομα: σκουληκότρυπες. Η αλήθεια είναι ότι οι σκουληκότρυπες είναι παντού γύρω μας, μόνο που είναι πολύ μικρές για να τις δούμε. Οι σκουληκότρυπες είναι πολύ μικρές. Παρουσιάζονται σε γωνίες και σε σχισμές στον χώρο και τον χρόνο. Μπορείτε να δυσκολεύεστε να το καταλάβετε, αλλά μείνετε μαζί μου.
Μεγέθυνση: ταξίδι στον χρόνο μέσα από μια σκουληκότρυπα.
Μια σκουληκότρυπα είναι ένα θεωρητικό «τούνελ» ή συντόμευση, που προβλέπεται από την θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που ενώνει δύο σημεία στον χώρο-χρόνο – ορατά επάνω από τα περιγράμματα του τρισδιάστατου χάρτη, όπου η αρνητική ενέργεια τραβά τον χώρο και τον χρόνο μέσα από το στόμιο μίας σήραγγας, και τον εξάγει σε ένα άλλο σύμπαν. Παραμένουν μόνο ως υπόθεση, αφού προφανώς κανείς δεν έχει δει ποτέ μία , αλλά έχουν χρησιμοποιηθεί σε ταινίες σαν αγωγοί για το ταξίδι στον χρόνο – στην ταινία Stargate (1994), για παράδειγμα, όπου εμφανίζονται σύμπαντα που συνδέονται μεταξύ τους με σήραγγες και στην ταινία Τime Bandits (1981), όπου oι θέσεις τους εμφανίζονται στον ουράνιο χάρτη.
Τίποτα δεν είναι επίπεδο ή στερεό. Αν κοιτάξετε προσεκτικά αρκετά οτιδήποτε θα βρείτε τις τρύπες και τις ρυτίδες σε αυτό. Είναι μια βασική φυσική αρχή, και αυτό ισχύει ακόμη και για τον χρόνο. Ακόμη και κάτι τόσο ομαλό όπως μια μπάλα πισίνας έχει μικροσκοπικές ρωγμές, κενά και ρυτίδες. Τώρα είναι εύκολο να δείξουμε ότι αυτό είναι αλήθεια, στις πρώτες τρεις διαστάσεις. Αλλά πιστέψτε με, είναι επίσης αλήθεια για την τετάρτη διάσταση. Υπάρχουν μικροσκοπικές ρωγμές, ρυτίδες και κενά στον χρόνο. Κάτω στην μικρότερη των κλιμάκων, ακόμη και μικρότερη από τα μόρια, μικρότερη από τα άτομα, θα φθάσουμε σε ένα μέρος που λέγεται κβαντικός αφρός. Εκεί είναι όπου υπάρχουν οι σκουληκότρυπες. Μικροσκοπικές σήραγγες ή συντομεύσεις μέσα στον χώρο και τον χρόνο συνεχώς σχηματίζονται, εξαφανίζονται και ξανασχηματίζονται σε αυτό τον κβαντικό κόσμο. Και στην πραγματικότητα συνδέουν δύο ξεχωριστά μέρη και δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Δυστυχώς, αυτές οι σήραγγες του χρόνου στην πραγματικότητα είναι μόλις ένα δισεκατομμυριοστό -τρισεκατομμυριοστό- τρισεκατομμυριοστά του εκατοστού σε μήκος. Χώρος πάρα πολύ μικρός για να περάσει ένας άνθρωπος – αλλά εδώ είναι που οδηγεί η έννοια της σκουληκότρυπας ως μηχανή του χρόνου. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είναι δυνατόν να συλλάβουμε μια σκουληκότρυπα και να την διευρύνουμε κατά πολλά τρισεκατομμύρια φορές, να γίνει αρκετά μεγάλη για να εισέλθει ένας άνθρωπος ή ακόμα και ένα διαστημόπλοιο.
Με αρκετή δύναμη και προηγμένη τεχνολογία, ίσως μία γιγαντιαία σκουληκότρυπα θα μπορούσε ακόμη και να κατασκευασθεί στον χώρο. Δεν λέω ότι αυτό μπορεί να γίνει, αλλά αν θα μπορούσε να υπάρξει, θα είναι μια πραγματικά αξιόλογη συσκευή. Το ένα άκρο θα μπορούσε να είναι εδώ κοντά στην Γη, και το άλλο μακριά, πολύ μακριά, κοντά σε κάποιον μακρινό πλανήτη.
Θεωρητικά, μια σήραγγα του χρόνου ή σκουληκότρυπα θα μπορούσε να κάνει ακόμη περισσότερα από το να μας μεταφέρει σε άλλους πλανήτες. Αν και τα δύο άκρα ήταν στην ίδια θέση, και χωρίζονται από το χρόνο αντί της αποστάσεως, ένα σκάφος θα μπορούσε να πετάξει μέσα σ’ αυτήν και να βγει ακόμα κοντά στην Γη, αλλά και στο απώτερο παρελθόν. Ίσως οι δεινόσαυροι να έβλεπαν το σκάφος να έρχεται να προσγειωθεί. Το ταχύτερο επανδρωμένο όχημα στην ιστορία ήταν το Απόλλων 10. Έφθασε σε ταχύτητα τα 25.000 mph. Αλλά για να ταξιδέψουμε στον χρόνο θα πρέπει να πάμε επάνω από 2.000 φορές πιο γρήγορα
Τώρα, αντιλαμβάνομαι ότι η σκέψη σε τέσσερις διαστάσεις δεν είναι κάτι εύκολο και ότι οι σκουληκότρυπες είναι μια δύσκολη έννοια για να χωρέσει στο κεφάλι σας, αλλά μείνετε εκεί. Έχω σκεφθεί ένα απλό πείραμα που θα μπορούσε να αποκαλύψει αν το ταξίδι στον χρόνο ενός ανθρώπου μέσω μιας σκουληκότρυπας είναι δυνατόν τώρα, ή ακόμα και στο μέλλον. Μου αρέσουν τα απλά πειράματα και η σαμπάνια.
Έτσι έχω συνδυάσει δύο από τα αγαπημένα μου πράγματα για να δούμε αν το ταξίδι στον χρόνο από το μέλλον στο παρελθόν είναι δυνατόν.
Ας φαντασθούμε. Κάνω ένα πάρτι, μια δεξίωση υποδοχής για ταξιδιώτες του χρόνου από το μέλλον . Αλλά υπάρχει μια περιπλοκή. Δεν έχω αφήσει κάποιον να ξέρει γι’ αυτό πριν να συμβεί. Έχω φτιάξει μια πρόσκληση δίνοντας τις ακριβείς συντεταγμένες στον χώρο και το χρόνο. Ελπίζω αντίτυπά της στὴν μία ή στην άλλη μορφή θα υπάρχουν για πολλές χιλιάδες χρόνια. Ίσως μιαν ημέρα κάποιος που ζει στο μέλλον θα βρεί τις πληροφορίες για την πρόσκληση και να χρησιμοποιήσει μια σκουληκότρυπα ως μηχανή του χρόνου για να επανέλθει στο πάρτι μου, αποδεικνύοντας ότι το ταξίδι στον χρόνο θα είναι κάποια ημέρα δυνατό.
Εν τω μεταξύ, οι επισκέπτες μου ταξιδιώτες του χρόνου θα πρέπει να φθάνουν οποιαδήποτε στιγμή τώρα. Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα. Αλλά όπως σας είπα γι’ αυτό, κανείς δεν έχει φτάσει. Τι κρίμα. Ήλπιζα τουλάχιστον ότι μία μελλοντική Μις Υφήλιος επρόκειτο να έλθει μέσα από την πόρτα. Γιατί, λοιπόν, δεν πέτυχε το πείραμα; Ένας από τους λόγους στους οποίους μπορεί να οφείλεται είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα με το ταξίδι στον χρόνο προς το παρελθόν: το πρόβλημα που αποκαλούμε παράδοξα. Είναι διασκεδαστικό να σκεφθούμε παράδοξα.Το πιο γνωστό συνήθως ονομάζεται παράδοξο του παππού. Έχω μια νέα, απλούστερη εκδοχή που την αποκαλώ το παράδοξο του τρελλού επιστήμονα.
Δεν μου αρέσει ο τρόπος που οι επιστήμονες σε ταινίες συχνά περιγράφονται ως τρελλοί, αλλά σε αυτή την περίπτωση, είναι αλήθεια. Αυτός ο τύπος είναι αποφασισμένος να δημιουργήσει ένα παράδοξο, ακόμη και αν αυτό του κοστίσει την ζωή του. Φαντασθείτε κατά κάποιον τρόπο ότι έχει δημιουργήσει μια σκουληκότρυπα, ένα τούνελ του χρόνου που εκτείνεται μόλις ένα λεπτό στο παρελθόν.
Μέσα από την σκουληκότρυπα, ο επιστήμονας μπορεί να δει τον εαυτό του όπως ήταν πριν από ένα λεπτό. Αλλά τι θα γινόταν αν ο επιστήμονας μας χρησιμοποιήσει την σκουληκότρυπα για να πυροβολήσει νωρίτερα τον εαυτό του; Είναι πλέον νεκρός. Έτσι, ποιός πυροβόλησε; Είναι ένα παράδοξο. Απλώς δεν έχει νόημα. Είναι το είδος της καταστάσεως που δημιουργεί εφιάλτες στους κοσμολόγους.
Αυτό το είδος της μηχανής του χρόνου θα παραβίαζε τον θεμελιώδη κανόνα που διέπει ολόκληρο το σύμπαν – που ορίζει ότι η αιτία προηγείται χρονικά από το αποτέλεσμα και ποτέ το αντίστροφο. Πιστεύω ότι τα γεγονότα δεν μπορούν να κάνουν τον εαυτό τους αδύνατο. Αν μπορούσαν , τότε δεν θα υπήρχε τίποτα για να σταματήσει όλο το σύμπαν από το να σβήσει στο χάος. Έτσι, πιστεύω ότι κάτι θα συμβαίνει πάντα που θα εμποδίζει το παράδοξο. Κάπως πρέπει να υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο ο επιστήμονας μας ποτέ δεν θα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου θα μπορούσε να πυροβολήσει τον εαυτό του. Και σε αυτή την περίπτωση, λυπάμαι να πω, η σκουληκότρυπα η ίδια είναι το πρόβλημα.
Στο τέλος, πιστεύω ότι μια σκουληκότρυπα όπως αυτή δεν μπορεί να υπάρξει. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι η ανατροφοδότηση. Αν έχετε πάει ποτέ σε μια ροκ συναυλία, θα αναγνωρίσετε ίσως αυτό τον συριχτό θόρυβο. Είναι η ανατροφοδότηση. Τι το προκαλεί αυτό είναι απλό. Ο ήχος εισέρχεται στο μικρόφωνο. Μεταδίδεται κατά μήκος των καλωδίων, γίνεται πιο δυνατός από τον ενισχυτή, και βγαίνει στα ηχεία. Αλλά, εάν πάρα πολύ μεγάλο μέρος από τον ενισχυμένο ήχο από τα ηχεία πηγαίνει πάλι πίσω στο μικρόφωνο πηγαίνει γύρω γύρω και μέσα από μία επαναληπτική διαδικασία ο ήχος βγαίνει πιο δυνατός κάθε φορά. Αν κάποιος δεν την σταματήσει η ανατροφοδότηση μπορεί να καταστρέψει το σύστημα ήχου.
Το ίδιο θα συμβεί και με μια σκουληκότρυπα, μόνο που θα πρόκειται για την ακτινοβολία, αντί για τον ήχο. Από την στιγμή που η σκουληκότρυπα επεκτείνεται η φυσική ακτινοβολία θα εισέλθει σ’ αυτήν και θα καταλήξουμε σε έναν βρόχο ανατροφοδοτήσεως. Η ανατροφοδότηση θα γίνει τόσο ισχυρή που θα καταστρέψει την σκουληκότρυπα. Έτσι, αν και μικρές σκουληκότρυπες υπάρχουν και μπορεί να είναι δυνατόν να φουσκώσουμε μία από αυτές κάποιαν ημέρα, δεν θα διαρκέσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως μια μηχανή του χρόνου. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που κανείς δεν θα μπορούσε να έρθει πίσω στον χρόνο στο πάρτι μου.
Κάθε είδος του ταξιδιού στον χρόνο στο παρελθόν μέσω σκουληκότρυπας ή με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο είναι μάλλον αδύνατο, αλλιώς θα συμβούν παράδοξα. Έτσι, δυστυχώς φαίνεται ότι ταξίδι στον χρόνο προς το παρελθόν, δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Μια απογοήτευση για τους κυνηγούς δεινοσαύρων και μια ανακούφιση για τους ιστορικούς.
Αλλά η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αυτό δεν κάνει όλα το ταξίδια στον χρόνο αδύνατα. Πιστεύω στο ταξίδι στον χρόνο. Στο ταξίδι προς το μέλλον. Ο χρόνος κυλάει σαν ποτάμι και φαίνεται ότι ο καθένας από εμάς παρασύρεται αδυσώπητα από το ρεύμα του χρόνου. Αλλά ο χρόνος είναι σαν ένα ποτάμι με έναν άλλο τρόπο. Ρέει με διαφορετικές ταχύτητες σε διαφορετικά μέρη και αυτό είναι το κλειδί για τα ταξίδια στο μέλλον. Αυτή η ιδέα προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Albert Einstein περισσότερα από 100 χρόνια πριν. Συνειδητοποίησε ότι πρέπει να υπάρχουν χώροι όπου ο χρόνος επιβραδύνει και άλλοι χώροι όπου ο χρόνος επιταχύνεται. Είχε απόλυτο δίκιο. Και η απόδειξη είναι ακριβώς επάνω από τα κεφάλια μας. Επάνω στο διάστημα.
Η απόδειξη προέρχεται από το σύστημα Global Positioning System ή GPS. Ένα δίκτυο από δορυφόρους είναι σε τροχιά γύρω από την Γη. Οι δορυφόροι κάνουν δυνατή την δορυφορική πλοήγηση . Αλλά, επίσης, αποκαλύπτουν ότι ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα στο διάστημα από ό, τι στην Γη. Μέσα σε κάθε διαστημικό σκάφος είναι ένα πολύ ακριβές ρολόι. Όμως, παρά το γεγονός ότι είναι τόσο ακριβές, όλα τα ρολόγια κερδίζουν περίπου το ένα τρίτο του ενός δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου κάθε ημέρα. Το σύστημα πρέπει να διορθωθεί για την εκτροπή, αλλιώς η μικροσκοπική αυτή διαφορά θα ανέτρεπε όλο το σύστημα, προκαλώντας σε κάθε συσκευή GPS στην Γη απόκλιση από την πραγματική θέση κατά περίπου έξι μίλια την ημέρα. Μπορείτε να φαντασθείτε το χάος που αυτό θα προκαλούσε.
Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τα ρολόγια. Τρέχουν γρήγορα, γιατί ο ίδιος ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα στο διάστημα από ό,τι εδώ κάτω. Και ο λόγος για αυτό το εξαιρετικό φαινόμενο είναι η μάζα της Γης. Ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η ύλη παρασύρει τον χρόνο και τον επιβραδύνει προς τα κάτω, όπως το αργό τμήμα ενός ποταμού. Όσο βαρύτερο είναι το αντικείμενο, τόσο περισσότερο επιβραδύνει τον χρόνο. Και αυτή η εντυπωσιακή πραγματικότητα είναι αυτή που ανοίγει την πόρτα στην δυνατότητα του ταξιδιού στον χρόνο στο μέλλον.
Ακριβώς στο κέντρο του Γαλαξία μας, 26.000 έτη φωτός από εμάς, βρίσκεται το βαρύτερο αντικείμενο στον γαλαξία. Πρόκειται για μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που περιέχει την μάζα τεσσάρων εκατομμυρίων αστέρων στο μέγεθος του δικού μας ήλιου που συνθλίβονται σε ένα σημείο από την δική τους βαρύτητα. Όσο πιο κοντά πλησιάσετε στην μαύρη τρύπα, τόσο ισχυρότερη είναι η βαρύτητα. Πλησιάστε πολύ κοντά και ούτε καν το φως δεν μπορεί να ξεφύγει. Μια μαύρη τρύπα, όπως αυτή έχει μια δραματική επίδραση στον χρόνο, τον επιβραδύνει πολύ περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο στον γαλαξία. Αυτό την καθιστά μια φυσική μηχανή του χρόνου.
Μου αρέσει να φαντάζομαι πώς κάποιος μ’ ένα διαστημόπλοιο θα μπορούσε να είναι σε θέση να επωφεληθεί από αυτό το φαινόμενο, περιστρεφόμενος γύρω από την μαύρη αυτή τρύπα. Αν η διαστημική υπηρεσία ήλεγχε την αποστολή από την Γη θα παρατηρηρούσε ότι κάθε πλήρης τροχιά έχει διάρκεια 16 λεπτά. Αλλά για τους γενναίους ανθρώπους επάνω σε αυτό το σκάφος, κοντά σε αυτό το τεράστιο αντικείμενο, ο χρόνος θα επιβραδυνθεί. Και εδώ η επίδραση θα ήταν πολύ πιο ακραία από την βαρυτική έλξη της Γης. Ο χρόνος του πληρώματος θα επιβραδυνθεί κατά το ήμισυ. Για κάθε τροχιά που διαρκεί 16 λεπτά θα βιώσουν μόνον οκτώ λεπτά από τον χρόνο.
Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων Στο εσωτερικό του μεγάλου επιταχυντή αδρονίων
Γύρω γύρω θα γυρίζουν και θα αντιμετωπίζουν ακριβώς τον μισό χρόνο του καθενός που βρίσκεται μακριά από την μαύρη τρύπα. Το πλοίο και το πλήρωμά του θα πρέπει να ταξιδεύει μέσα στον χρόνο. Φαντασθείτε ότι περιφέρονται γύρω από την μαύρη τρύπα για πέντε χρόνια. Δέκα χρόνια θα έχουν περάσει αλλού. Όταν φθάσουν στο σπίτι τους, ο καθένας επάνω στην Γη θα έχει ηλικία πέντε χρόνια περισσότερο από αυτούς.
Έτσι, μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα είναι μια μηχανή του χρόνου. Αλλά φυσικά, δεν είναι ακριβώς πρακτική. Έχει πλεονεκτήματα έναντι στις σκουληκότρυπες καθόσον δεν προκαλεί παράδοξα. Επιπλέον δεν θα καταστρέψει τον εαυτό της σε μια έξαρση της αναδράσεως. Αλλά είναι πολύ επικίνδυνη . Είναι πολύ μακριά και δεν μας προωθεί ακόμα πολύ μακριά στο μέλλον. Ευτυχώς, υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να ταξιδέψουμε στον χρόνο. Και αυτό είναι η τελευταία και καλλίτερη ελπίδα μας για την κατασκευή μίας πραγματικής μηχανής του χρόνου.
Απλά πρέπει να ταξιδέψουμε πολύ, πολύ γρήγορα. Πολύ πιο γρήγορα ακόμη και από την ταχύτητα που απαιτείται για να αποφύγουμε να παρασυρθούμε σε μια μαύρη τρύπα. Αυτό οφείλεται σε ένα άλλο περίεργο γεγονός για το σύμπαν. Υπάρχει ένα κοσμικό όριο ταχύτητας, 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο, επίσης γνωστό ως ταχύτητα του φωτός. Τίποτα δεν μπορεί να υπερβαίνει αυτή την ταχύτητα. Είναι μία από τις καλλίτερα καθιερωμένες αρχές στον τομέα της επιστήμης. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, όταν ταξιδεύετε σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός μεταφέρεστε στο μέλλον.
Για να σας εξηγήσω πως γίνεται αυτό, ας φαντασθούμε ένα σύστημα μεταφοράς βγαλμένο από την επιστημονική φαντασία. Φαντασθείτε μία γραμμή τραίνου που πηγαίνει δεξιά γύρω από την Γη, μία γραμμή για ένα ταχύτατο τραίνο. Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το φανταστικό τραίνο για να κινηθούμε με ταχύτητα όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ταχύτητα του φωτός και θα δούμε πώς θα γίνει μια μηχανή του χρόνου. Επάνω στο σκάφος είναι οι επιβάτες με εισιτήριο μονής διαδρομής προς το μέλλον. Το τρένο αρχίζει να επιταχύνει, όλο και πιο γρήγορα. Σύντομα θα είναι σε τροχιά γύρω από την Γη ξανά και ξανά.
Το να πλησιάσουμε την ταχύτητα του φωτός σημαίνει ότι περιστρεφόμαστε γύρω από την Γη αρκετά γρήγορα. Επτά φορές το δευτερόλεπτο. Αλλά δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη ενέργεια έχει το τραίνο, ποτέ δεν μπορεί να φθάσει αρκετά την ταχύτητα του φωτός, δεδομένου ότι οι νόμοι της φυσικής το απαγορεύουν. Αντ’ αυτού, ας πούμε ότι η ταχύτητα του πλησιάζει πολύ κοντά στην τελική ταχύτητα του φωτός. Τώρα συμβαίνει κάτι εξαιρετικό. Ο χρόνος ξεκινά να ρέει αργά επί του σκάφους σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, όπως ακριβώς κοντά στην μαύρη τρύπα, αν όχι περισσότερο. Τα πάντα για το τραίνο είναι σε αργή κίνηση.
Αυτό συμβαίνει για την προστασία του ορίου ταχύτητας και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί. Φαντασθείτε ένα παιδί που τρέχει προς τα εμπρός μέσα στο τραίνο. Η ταχύτητα του προς τα εμπρος προστίθεται με την ταχύτητα του συρμού, οπότε δεν θα μπορούσε αυτή να υπερβεί το όριο ταχύτητας του φωτός απλά από ατύχημα; Η απάντηση είναι όχι. Οι νόμοι της φύσεως εμποδίζoυν την δυνατότητα με την επιβράδυνση του χρόνου εν πλω.
Τώρα δεν μπορεί να τρέξει αρκετά γρήγορα ώστε να σπάσει το όριο. Ο χρόνος θα επιβραδύνεται πάντα αρκετά ακριβώς για να προστατεύσει το όριο ταχύτητας. Και από αυτό το γεγονός έρχεται η δυνατότητα να ταξιδεύσουμε πολλά χρόνια μπροστά στο μέλλον.
Φαντασθείτε ότι το τραίνο έφυγε από τον σταθμό την 1η Ιανουαρίου 2050. Περιφέρεται γύρω από την γη ξανά και ξανά για 100 χρόνια πριν τελικά έλθει η ώρα να σταματήσει την Πρωτοχρονιά του 2150. Οι επιβάτες θα έχουν μόνο ζήσει μία εβδομάδα επειδή ο χρόνος επιβραδύνεται τόσο πολύ μέσα στο τρένο. Όταν βγουν θα βρουν ένα πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που είχαν αφήσει. Σε μία εβδομάδα θα έχουν διανύσει 100 χρόνια στο μέλλον. Φυσικά η δημιουργία ενός τρένου που θα μπορούσε να φθάσει μια τέτοια ταχύτητα είναι εντελώς αδύνατη. Αλλά έχουμε φτιάξει κάτι πολύ παρόμοιο με το τρένο στον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων του κόσμου στο CERN στην Γενεύη της Ελβετίας.
Βαθειά κάτω από την γη, σε μια κυκλική σήραγγα μήκους 16 μιλίων, είναι ένα ρεύμα από τρισεκατομμύρια μικροσκοπικά σωματίδια. Όταν η συσκευή είναι ενεργοποιημένη θα τα επιταχύνει από το μηδέν έως 60.000 μίλια την ώρα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Αυξήστε την δύναμη και τα σωματίδια πάνε πιο γρήγορα και πιο γρήγορα, έως ότου αυτά περιστρέφονται γύρω από το τούνελ 11.000 φορές το δευτερόλεπτο, το οποίο είναι σχεδόν η ταχύτητα του φωτός. Όμως, ακριβώς όπως το τρένο δεν φθάνουν ποτέ αρκετά στην τελική ταχύτητα. Μπορούν μόνο να πλησιάσουν στο 99,99 τοις εκατό του ορίου. Όταν αυτό συμβεί, αυτά αρχίζουν να ταξιδεύουν στον χρόνο. Το ξέρουμε αυτό, επειδή ορισμένα εξαιρετικά βραχύβια σωματίδια που ονομάζονται μεσόνια-pi κανονικά διαλύονται μετά από μόλις 25 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Αλλά όταν επιταχύνονται σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός διαρκούν 30 φορές περισσότερο.
Είναι πραγματικά τόσο απλό. Αν θέλουμε να ταξιδέψουμε στο μέλλον, εμείς απλά πρέπει να πάμε γρήγορα. Πραγματικά γρήγορα. Και νομίζω ότι ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι με την μετάβαση στο διάστημα. Το ταχύτερο επανδρωμένο όχημα στην ιστορία ήταν ο Απόλλων 10. ‘Εφθασε τα 25.000 μίλια την ώρα. Αλλά για να ταξιδέψουμε στο χρόνο θα πρέπει να πάμε πάνω από 2.000 φορές πιο γρήγορα. Και για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να διαθέτουμε ένα πολύ μεγαλύτερο σκάφος, μια πραγματικά τεράστια μηχανή. Το σκάφος θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει ένα τεράστιο ποσό καυσίμου, ώστε να επιταχυνθεί με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Για να φθάσει κάτω από το κοσμικό όριο ταχύτητας θα απαιτηθούν έξι ολόκληρα χρόνια σε πλήρη ισχύ. Η αρχική επιτάχυνση θα είναι ήπια, γιατί το σκάφος θα είναι τόσο μεγάλο και βαρύ. Αλλά σταδιακά θα πάρει ταχύτητα και σύντομα θα καλύπτει τεράστιες αποστάσεις. Σε μία εβδομάδα θα έχει φθάσει στους εξωτερικούς πλανήτες. Μετά από δύο χρόνια θα φθάσει την μισή ταχύτητα του φωτός και θα είναι πολύ έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Δύο χρόνια αργότερα θα ταξιδεύει με το 90 τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός. Περίπου 30 τρισεκατομμύρια μίλια μακριά από την Γη και τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη, το σκάφος θα αρχίσει να ταξιδεύει στον χρόνο. Για κάθε ώρα του χρόνου στο σκάφος, δύο θα περνούν στην Γη. Μια παρόμοια κατάσταση με το διαστημόπλοιο που περιστρέφεται γύρω από την τεράστια μαύρη τρύπα.
Μετά από άλλα δύο χρόνια από την πλήρη ώθηση το πλοίο θα φθάσει στην τελική ταχύτητα, στο 99 τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός. Σε αυτή την ταχύτητα, μιαν ημέρα στο πλοίο είναι ένα ολόκληρο έτος του χρόνου στην Γη. Το σκάφος μας θα μας μεταφέρει πραγματικά στο μέλλον.
Η επιβράδυνση του χρόνου έχει ακόμα ένα πλεονέκτημα. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαμε, θεωρητικά, να ταξιδέψουμε σε πολύ μεγάλες αποστάσεις μέσα σε μία χρονική διάρκεια ίση με την ζωή μας. Ένα ταξίδι στην άκρη του γαλαξία θα διαρκέσει μόλις 80 έτη. Αλλά η πραγματική έκπληξη του ταξιδιού μας είναι ότι αποκαλύπτει πόσο παράξενο είναι το σύμπαν. Είναι ένα σύμπαν όπου ο χρόνος τρέχει με διαφορετικό ρυθμό σε διαφορετικά μέρη. Ένα μέρος όπου υπάρχουν μικροσκοπικές σκουληκότρυπες παντού γύρω μας. Και όπου τελικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κατανόηση της φυσικής μας για να γίνουμε πραγματικοί ταξιδευτές μέσα στην τετάρτη διάσταση.
πηγή
μετάφρασις Son ofEeon Ελπίζω να καταλάβατε κάτι από το παραπάνω άρθρο. Σήμερα κάποιοι παίζουν με καταστροφικές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουν. Και δεν θα τους βγει σε καλό…

Son ofEeon

filonoi.gr



Το διαβάσαμε από το: Μποροῦν τά σκάφη τῆς NASA νά ταξειδεύσουν μέ μεγαλυτέρα ταχύτητα ἀπό τό φῶς; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/05/nasa_85.html#ixzz3aD5NbGik