ΠΡΟΚΛΗΣΗ! Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΜΕ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ «ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» ΑΘΩΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ!!!

Έχουμε ξαναπεί πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή στους προβατόσχημους λύκους, που πλησιάζουν τους ανθρώπους με θρησκευτικές ευαισθησίες για να διασπείρουν την ανορθόδοξη και αιρετική «διδασκαλία» τους: Γιατί το λεμε αυτό; Διότι μας έστειλαν ένα κατάπτυστο κείμενο από την εφημερίδα «Δημοκρατία», το οποίο επιχειρεί αναψηλάφηση (!!!) της δίκης του Χριστού με «αποτέλεσμα» την αθώωση των θεοκτόνων Εβραίων στο σύνολό τους!!!
Το χειρότερο και προκλητικότερο όλων; Το άρθρο αυτό συμπεριλαμβάνεται στο ένθετο «Ορθοδοξία» της εν λόγω εφημερίδας, αποδεικνύοντας πως κάποιοι απλά καπηλεύονται έννοιες ιερές χωρίς να έχουν ιδέα τι πρεσβεύουν αυτές!
Δημοσιεύουμε αρχικά το σχετικό κείμενο και κατόπιν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ αναίρεσή του:
Η δίκη του Ιησού και η αναψηλάφησή της του καθηγητή Παναγιώτη Ι. Μπούμη

Περίπου από το 33 μ.Χ. και μετά γίνεται λόγος για μια δίκη και καταδίκη σε σταυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού. Αλλοι μιλούν για (κατα)δίκη βάσει του Μωσαϊκού νόμου και άλλοι βάσει του Ρωμαϊκού δικαίου. Και οι δύο όμως πλευρές δεν ικανοποιούν, γιατί ο Ιησούς Χριστός ήταν τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος και επομένως ήταν αναμάρτητος. Δεν ήταν παράνομος ούτε ως προς το ένα ούτε ως προς το άλλο δίκαιο.


Παρά ταύτα, επειδή γύρω στο 33 μ.Χ. έλαβε χώρα αυτή η (κατα)δίκη του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, πολλοί επιχειρούν να ανατρέψουν το «δόγμα» περί της αθωότητάς Του. Και στον ισχυρισμό τους αυτό επιμένουν από το ότι δήθεν όλος ο ιουδαϊκός λαός ανέλαβε την ευθύνη για την (κατα)δίκη αυτή (πρβλ. Ματθ. 27,25).

Οπότε εδώ ανακύπτουν τα εξής ουσιαστικά ερωτήματα: Τι ήταν πράγματι ο Ιησούς, ένοχος ή αθώος; Και, δεύτερον, ποιος τον καταδίκασε; Και ειδικότερα: Ποιος έχει την ευθύνη για τον σταυρικό Του θάνατο;

Οι πληροφορίες οι οποίες προσφέρονται γι' αυτήν την (κατα)δίκη είναι καταγεγραμμένες κυρίως στα τέσσερα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης. Αυτά αποτελούν τις αυθεντικότερες πηγές του κοσμοϊστορικού αυτού γεγονότος.

Βάσει, λοιπόν, αυτών των μαρτυριών έχουμε τα εξής δεδομένα: Από πλευράς του Ρωμαϊκού δικαίου δεν υπάρχει θέμα ενοχής του Ιησού Χριστού, γιατί έχουμε την επίσημη-κατηγορηματική διαβεβαίωση του Ρωμαίου ηγεμόνα της Παλαιστίνης Ποντίου Πιλάτου, ο οποίος έπειτα από ανάκριση απεφάνθη λέγοντας «εγώ ουδεμίαν ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν» (Ιω. 18,38. Πρβλ. και Λουκ. 23,21).

Και ερχόμαστε να ερευνήσουμε αν υφίσταται θέμα από πλευράς του Ιουδαϊκού νόμου: Η βασική κατηγορία στην οποία στηρίχθηκαν ο αρχιερέας Καϊάφας και το Ιουδαϊκό Συνέδριο για να καταδικάσουν τον Ιησού ήταν «ότι εποίησεν εαυτόν Υιόν Θεού» (Βλ. Ματθ. 26,65-66).

Τούτο όμως δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι βρίσκει έρεισμα στον Νόμο της Π. Διαθήκης, γιατί αυτός λέει να μη χρησιμοποιείται το όνομα του Θεού επί ματαίω, ασκόπως, και να μη βλασφημείται (Πρβλ. Έξοδ. 20,7, Λευιτ. 24,16), και όχι ότι απαγορεύεται κάποιος να λέει ότι είναι υιός του Θεού. Εξάλλου και πολλοί Ιουδαίοι είχαν διακηρύξει ότι «έναν πατέρα έχομεν, τον Θεόν» (Ιω. 8,41) και όμως δεν κατηγορήθηκαν από τους γραμματείς ως ένοχοι βλασφημίας. Αλλωστε δεν ήταν και αντίθετη προς τη διδασκαλία της Π. Διαθήκης μια τέτοια αυτομαρτυρία. Ηδη στον Ψαλμ. 2,7 λέγεται: «Κύριος είπεν προς με· Υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγένηκά σε».

Πάντως φαίνεται ότι ούτε οι αρχιερείς ήταν βέβαιοι για τη βασιμότητα αυτής της κατηγορίας. Και τούτο γίνεται αντιληπτό από το ότι, αντί να χρησιμοποιήσουν εξαρχής αυτήν την κατηγορία, προσπάθησαν με άλλες κατηγορίες να τον καταδικάσουν. Τούτο ενισχύεται και από το γεγονός ότι θέλησαν να ενοχοποιήσουν τον Ιησού ακόμη και με ψευδομάρτυρες (Μάρκ. 14,56 και 59).

Ετσι όμως όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το γεγονός είναι ότι είτε από άγνοια είτε από φθόνο παρασύρθηκαν και παραπλανήθηκαν πρώτα οι ίδιοι οι αρχιερείς και οι γραμματείς της τότε εποχής. Υστερα παραπλάνησαν και όλο το Ιουδαϊκό Συνέδριο και μέρος του λαού που τους ακολουθούσε πιστά. Ακόμη και τον Πιλάτο παρέσυραν, τον οποίον επιπροσθέτως εκφόβησαν τεχνηέντως, για να ενδώσει στη θέλησή τους και να δώσει την εντολή στους στρατιώτες του να σταυρώσουν τον Ιησού Χριστό.

Μετά την παράθεση των ανωτέρω μαρτυριών μπορούμε να διατυπώσουμε επιγραμματικώς και τα εξής:

1) Οι τότε θρησκευτικοί άρχοντες του ιουδαϊκού λαού ήταν εκείνοι που καταδίκασαν τον Ιησού Χριστό σε θάνατο (πρβλ. Ματθ. 20, 18-19, Μάρκ. 10,33-34 και Λουκ. 18,32-33).

2) Δεν ήταν όλος ο λαός εκείνος που σταύρωσε τον Χριστό ή που απαίτησε να σταυρωθεί. Ποια ευθύνη μπορούσαν να έχουν εκείνοι οι οποίοι δεν παροικούσαν στην Ιερουσαλήμ αλλά σε άλλες πόλεις της Ιουδαίας;

3) Αλλά και εκείνοι από τον λαό που απαίτησαν τότε να σταυρωθεί το έπραξαν εν αγνοία, παραπλανηθέντες δολίως από τους θρησκευτικούς ηγέτες τους. Και τούτο ενισχύεται και από το ότι δεν ήταν λογικό να (αυτο)καταδικάσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους με το φρικτό εκείνο ανάθεμα «το αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ. 27,25), αν γνώριζαν τα πράγματα.

Είναι σημαντικό να προσθέσουμε ότι με αυτή τους την (αυτο)καταδίκη εμφανίζονται ότι αντιπροσωπεύουν και τις επερχόμενες γενεές των Ιουδαίων, τους απογόνους τους, και ότι υπάρχει μια συλλογική ευθύνη. Αλλά το ερώτημα είναι αν πράγματι τους αντιπροσωπεύουν. Η απάντηση μπορεί να είναι θετική μόνον εάν λάβουμε υπόψη ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες όλων και όχι ότι συναίνεσαν τα «τέκνα» τους στη σταύρωση του Ιησού.

Αλλά μήπως τότε αντιπροσωπεύουν όχι μόνο τους Ισραηλίτες, αλλά κατ' επέκταση όλη την ανθρωπότητα; Οι λόγοι του Κυρίου στο Ματθ. 20,18-19, Μάρκ. 10,33-34 και Λουκ. 18,32-33, ενώ την ευθύνη για την απόφαση της καταδίκης Του την περιορίζουν στους αρχιερείς, αντιθέτως την πράξη της σταυρώσεως την επεκτείνουν στα έθνη. Ηδη και ο προφήτης Ησαΐας είχε προείπει: «Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται» (Ησ. 53,4). Αρα και για τη σταυρική οδύνη του Κυρίου έχουμε όλοι οι άνθρωποι τη σχετική ευθύνη.

Συνεπώς έχει δίκαιο και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος που μιλάει για «ταπείνωση και μετάνοια σε όσα η ανθρωπότητα τότε και σήμερα “μελετά” εναντίον του Χριστού» .

Τέλος, ειδικότερα και οι σημερινοί Ισραηλίτες μπορούν σαν αντιπρόσωποι και των τότε προγόνων τους κατ' αντίστροφο τρόπο να αποτινάξουν τον παλαιό εκείνο επιβληθέντα βαρύ αυτοαναθεματισμό και την αυτοκαταδίκη τους με μια επιτυχημένη (ανα)θεώρηση των γενομένων.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ: Σημειώνουμε καταρχήν πως, ο προσεκτικός αναγνώστης του κειμένου του κ. Μπούμη, θα διαπιστώσει ότι τελικά εκείνο που τον ενδιαφέρει δεν είναι γενικά η «αναψηλάφιση» της δίκης του Ιησού, αλλά η απαλλαγή των Εβραίων από τη συλλογική τους ευθύνη!

Δεν ήταν όλος ο λαός εκείνος που σταύρωσε τον Χριστό ή που απαίτησε να σταυρωθεί. Ποια ευθύνη μπορούσαν να έχουν εκείνοι οι οποίοι δεν παροικούσαν στην Ιερουσαλήμ αλλά σε άλλες πόλεις της Ιουδαίας;
- Ο λαός των Ιεροσολύμων, δηλαδή της πρωτεύουσας του Ισραήλ, δεν είναι αρκετός για τον κ. Καθηγητή! Ούτε το γεγονός πως η πόλη εκείνες τις ημέρες ήταν γεμάτη ΚΑΙ από μη ντόπιους προσκυνητές, που είχαν κατευθυνθεί εκεί για να γιορτάσουν το εβραϊκό Πάσχα.
Αλλά και εκείνοι από τον λαό που απαίτησαν τότε να σταυρωθεί το έπραξαν εν αγνοία, παραπλανηθέντες δολίως από τους θρησκευτικούς ηγέτες τους. Και τούτο ενισχύεται και από το ότι δεν ήταν λογικό να (αυτο)καταδικάσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους με το φρικτό εκείνο ανάθεμα «το αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ. 27,25), αν γνώριζαν τα πράγματα.!
- Τι θα πει «εν αγνοία» κ. Μπούμη; Τι θα πει «παραπλανήθηκαν δολίως από τους θρησκευτικούς ηγέτες τους»;
Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΥΠΟΔΕΧΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΒΑΪΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΔΩΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ;
Στον ίδιο αυτόν λαό δεν είχε κάνει μύρια όσα θαύματα ο Χριστός, με χιλιάδες μάρτυρες των γεγονότων;
Τον ίδιο αυτόν λαό δεν είχε χορτάσει κατά χιλιάδες;
Στον ίδιο αυτόν λαό δεν δίδασκε φανερά, άρα ο καθένας μπορούσε να καταλάβει αν ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας ή ένας βλάσφημος, όπως έλεγαν οι Φαρισαίοι;
Τα λέει πολύ καλύτερα το σχετικό τροπάριο της Εκκλησίας μας:


«Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε. Οὐκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά ἔθνη κἀκεῖνα με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον».
Όχι λοιπόν, κ. Καθηγητά! Ο εβραϊκός λαός στο σύνολό του ούτε εξαπατήθηκε, ούτε δεν γνώριζε το ποιόν του Χριστού!
Και μόνο που προτίμησε να δώσει χάρη στον αρχιεγκληματία Βαραββά, φαίνεται η ενοχή του!
Και μόνο που ακόμα κι ο Πιλάτος προσπάθησε να σώσει τον Ιησού ρωτώντας πολλές φορές «τι να τον κάνει» κι εκείνοι ΠΕΡΙΣΣΩΣ ΕΚΡΑΖΟΝ «ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ», αποδεικνύει την ενοχή του!
Η δε κατάρα που έδωσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους (ο λαός και όχι οι θρησκευτικοί άρχοντες!) οριστικοποιεί την ενοχή και την αμετανοησία τους!
- Ναι, όλη η ανθρωπότητα έχει μερίδιο ευθύνης, λόγω των αμαρτιών της, για την Σταύρωση του Θεανθρώπου! Όμως, είτε σας αρέσει είτε όχι, ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ!!!
Δεν είναι αντισημιτισμός ούτε αντιεβραϊσμός αυτό, κ. Καθηγητά! ΑΛΛΑ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!
- Η οποία επιβεβαιώνεται κι από τη στάση του ίδιου του εβραϊκού λαού στους αιώνες μετά την Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού: Όχι μόνο δεν Τον πίστεψαν, αλλά αντίθετα τον πολέμησαν λυσσαλέα και τον πολεμούν ακόμα πιο μανιασμένα σήμερα!
Παραμένουν πορωμένοι και αμετανόητοι κι εσείς περιμένετε «αναθεώρηση των γενομένων»; Και μέχρι να την κάνουν (δηλαδή ΠΟΤΕ!), διαστρεβλώνετε εσείς την Καινή Διαθήκη, του Άγιους Πατέρες και τον ίδιο τον Χριστό;;;
Τι συνιστά αυτό κ. Μπουμή, ΑΝ ΟΧΙ ΑΙΡΕΣΗ;;;
Ο Κύριός μας το είπε ξεκάθαρα για τους Εβραίους (και δεν περίμενε ούτε εσάς, ούτε τον πρώην Πάπα Βενέδικτο, ούτε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο ή άλλους Ιεράρχες που λένε τα ίδια στο συγκεκριμένο θέμα) για να δείξει πότε θα σωθούν ΟΙ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΤΟΥ:
῾Ιερουσαλὴμ, ῾Ιερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας, καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε; Ἰδοὺ, ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Λέγω γὰρ ὑμῖν· οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι, ἕως ἂν εἴπητε· «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
(Ευαγγέλιο Όρθρου Μεγάλης Τρίτης, Κατά Ματθαίον. Κεφ. 22).
Λυπούμαστε κ. Μπούμη! Και για σας και για την «Δημοκρατία», που προπαγανδίζει ανορθόδοξες και αιρετικές απόψεις μεγαλοβδομαδιάτικα!
http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6541.html